چشم انتظاری

چشم انتظاری
سروده عباس زال زاده
غلط کرد انکه دنیا را بدون تو تماشا کرد
نفهمید از چه رو چشم و زبان بسته را وا کرد
غلط کرد آنکه بی درک حضورت حرفی از غم زد
چرا دفتر قلم را بی خودی علّاف هر جا کرد
پس و پیش از معانی زیر و رو آورد و بی تاثیر
که قطره قطره در گوش سخن هی گفت و نجوا کرد
ادب در عشقبازی با تفکر توامان باید
خصوصا هر زمان عاشق ز معشوقش تمنا کرد
زبان معنی حروف الفاظ خشک و تر هوای شعر
نه هر جا هر سخن را هم مردّف هم مقفّی کرد
قداست دارد از ابروی دلکش یا ز مژگان گفت
کسی داند که از جان هم نظر بر روی زیبا کرد
تراوش می کند از سنگ محنت آب شیرین گوارایی
به شرط آنکه قلب عاشقی غم را تقاضا کرد
کجا سر ریز دارد حس دلتنگی مگر در چشم
که با اشکی دل بیچاره را بیهوده رسوا کرد
نمی دانم چرا چشم انتظاری اینقدر سخت است
که در شوریده حالی هم دلم این پا و آن پا کرد
دقیقا هر چه را بر روی آن اصرار ورزیدیم
نشد با ما زمانه زندگی بر عکس آن تا کرد
تحمل دلبخواه ما نبود اما شرایط خواست
بگوید دست تقدیر از خودش بنوشت و امضا کرد
بنازم چشم مستی را که بوی آرزو می ریخت
از آن ؛ وقتی که با لبهای شیرین شاید اما کرد
چه بختی و چه تقدیری که عمری در پی اش بودم
از آن بدتر که پیشم بود و هی امروز و فردا کرد
قوام کار عهالم بر تفکر هست لیکن نیست
شعوری بر حوادث زندگی را مهد غم ها کرد
اگر معمار شیرین کار ما طرّاحی نو داشت
چرا در سازه ی عالم چنین طرح معما کرد
به لذت های آنی عقل ما را برد دنیا آه
به شکلی زندگی را این چنین جذّاب و گیرا کرد
چه سنگین دل نگاری ؛ آرزو بر باد ده طنّاز
خدا را قرنها خون جگر را دید و حاشا کرد
گذشت از ما و طی شد عمر و دیگر نیست
مجال صحبتی مرگ آمد و بر پا و بر جا کرد
۹ بهمن ۱۴۰۱