هذیان

پشت هرقاب خیال
پشت هررود که جاری ست میان دل سنگ
من ترا دیدم ورؤیای خودم
که نگاهت بردر .....
خسته از بود ونبود
ومن اینجا، بی تو
مثل یک بادبادک تنهایی
عطش گرم نیاز
ودلی .....،
پی دیدار تو لَه لَه می زد
ومن انگار بیابان وکویر
که چنین دغدغه هایت.....
می برد
آن تمامیّت من.....
غزلم، شاهد شب هایم بود
وخدا ....آن تماشاگرِ ما
که مرا خواند
پی حادثه تلخ زمان!