دیوانگی

زخمی از دلدادگی بودم خطر کردم
باز هم با عشق دل را کور و کر کردم 
عقل از من خواست دست از عشق بردارم
من دلِ دیوانه را دیوانه تر کردم
تا برایت میزبانی خنده رو باشد
غصه های قلبِ خود را در به در کردم
در پیِ درکی عمیق و ناب می گشتی
من برایت شعرهایم را خبر کردم
دیدم اما نیستی شایستهٔ این عشق
چَشمِ پاکِ شعرِ خود را با تو تر کردم
مرغِ خردی بودی و محتاجِ یک دانه
آسمانِ صافِ حسم را هدر کردم
یک «هوس» را آزمودی رفتی ای پاییز
برگ برگِ «روح» و «جانم» را ضرر کردم
☆هواجان جاویدان☆