اختاپوس

 

آدمها با سگها زوزه می کشند
ماشینها با طویله ها
و دختری عاشق، که ولدالزنا را می بوسد و بقیّۀ چیزها
در همین نقش مرا خر کرده اند، 
و برای خندیدن دقیقن چریده ام
.
تمهید لازم آینه نبود
سفبد
بلند
کرند
ریز نقش
جوانک مومیایی پرنده بود
.
چه طراوتی...
موها همان
گوش ها همان
لب ها همان
انگار گل و سبزه  دویده بود
حیاط، شلوغی می کرد
الله گویان اتاق دم کرده پزیده ام
.
روز که شد،شب بود
در این میانه
اینکه هستم
خیس و تازه
شدم چغانه
.
زخم های تازه ام در رفته بود
با شیار عمیق
خطوط ریز
قبر گمنامی خریده ام
.
شب که شد، روز بود
شور و شیرین
روی سنگی تیز
حضرت آدم حامله بود
سیصد نصرانی
حسن
حسین
یأجوج و مأجوج
دزدانه در رفت و آمدند
.
حضرت حافظ نوشته بود...
زندگی بی تو محال است تو باید باشی!
شنبه سوراخ
یکشنبه سوراخ
دوشنبه سوراخ
سه شنبه سوراخ
چهار شنبه سوراخ
پنجشنبه سوراخ
یک ورش سفید 
یک ورش سیاه

 

 

۲۵۸۰٫۲٫۲
حسن گائینی (رزاس)