شاعر قصری

درودتان
جالب بود

خداوند همه زنده‌گان و رفتگان را قرین رحمت خویش عطا فرماید.. آمین یا رب العالمین

درود برادر جان
توهم گر زنده ای فکر سفر باش

بکوشیم دل به دست آریم خدا را

سلامت وپیروز باشید به لطف ایزد منان

سلام و عرض ادب جناب رامیار گرانقدر
بسیار جالب و آموزنده بود

تو هم گر زنده ای فکر سفر باش
به یاد آنکه از این در گذر کرد

روح همه رفتگان شاد

زیبایی کلام گوارایتان

پاینده باشید و بسرایید به مهر

سلام و درود،
جناب فریبرز رامیار،
شاعر خوش قریحه،
قدر مسلّم این است که مفاهیم خوب و زیبایی را برگزیده اید و هنرمندانه آن ها را ردیف نموده اید. بویژه قافیه ها چشم گیر است.
سئوالی داشتم که ای کاش در همین پست خودتان پاسخ آن را می دادید.
پاسخ شما برای اینجانب در پژوهشی که می دانید شروع کرده ام حائز اهمیت فراوان است. سئوال بنده اینست که شما وزن شعرتان را چگونه و از چه طریقی انتخاب کرده اید. مثلا آیا شعری را الگوی خودتان قرار داده اید؟ از طریق بحرها و وزن های عروضی این گزینه را انتخاب کرده اید؟ یا همینطور از روی قریحه و زمزمه درونی این وزن را برگزیده اید؟
در تکمیل این سئوال پرسش دیگری دارم. شما می دانید که تمامی مصرع های یک غزل و حتی مثنوی مو به مو و هجا به هجا باید با هم همخوانی داشته باشند. با چه روشی از بی عیب بودن این کار مطمئن شده اید؟
اگر زحمت پاسخ این سئوالات را بر خود هموار کنید مرا مدیون خویش خواهید ساخت. زیرا برای بنده این پاسخ ها راهگشا خواهند بود. با چه روشی این وزن را انتخاب کرده اید و چگونه از تناظر هجاهای کوتاه و بلند آن ها کسب اطمینان نموده اید؟
زنده و پاینده باشید و سلام و صلوات و فاتحه بر روح همه رفتگان و پدر بزرگوار شما.

سلام.جناب مجیدنیکی عزیز من همین ودر توان دارم لجاجت هم ندارم شعرنومن همینه، شعربرخواسته از دل گوینده است که عده ای به چون من گوینده ای می گویند شاعر ما هم به همین بسنده اکتفا می کنیم امیدیه توصیه های قبل جناب بتوانم پای بندبشوم

سلام.بی تکلف صحبت بکنم چنانکه دیشب سری به مطالب آموزنده جناب زدم بایداعتراف کنم وازاعتراف خودخرسند باشم که چون جناب سبکباری عزیزی را در جامعه داریم که بی هیچ چشم داشتی در پی این مهم هستندکه برآنندکه چون من کم سوادی را تفهیم راه بیندازند به شخصه باکمال احترام سرم رابرپای پدروارایشان خم بدیده منت می بوسم صبرایشان ستودنی طاقتشان وافرامیدچون خودشان را تحویل جامعه بدهند

طبعتان جوشا
زبانتان گویا
قلمتااان نویسا
هزاران درود

سلام.مادر ماکروها موقع مشک زدن ابیاتی را زمزمه می کردند من هم به نوبه خودم صمن رانندگی وبا یادآوری خاطرات پدر چنین ابیاتی را ضمن رانندگی گوشه ای قیدبعدااراعه می دهم امیدمقبول افتدوسلام

درود برشما شاعر ارجمند


بسیار عالی و

جالب بود

سلام

این‌که بنده یا شما یا هر عزیز دیگری شغلی داریم و مشغله‌ای یا حتّی مشکل و مسئله‌ای در زندگی نمی‌تواند نافی این امر باشد که بیخیال سرودن و سرایش صحیح باشیم و شویم، وَ آن‌چه را فکر می‌کنیم صحیح است شعر دانسته و خود را شاعر بدانیم و بخوانیم، شعر پارامتر و سرودنش مرامنامه‌ای دارد که در بر گیرنده وزن، ضرب آهنگ و ریتم، دستور زبان و صنایع و بدایع و هکذاست، لذا این‌که شما می‌فرمایید: (من همین ودر توان دارم لجاجت هم ندارم شعرنومن همینه) اساساً حرفی اشتباه و نادرست است، یک مفرد زیبا و سالم بهتر از یک دیوان نوشته پر از اشکال‌ست، شاید خودتان متوجّه این امر نباشید اما خارج از بحث خدشه وزن و اطناب و عدم شعریّت این اثر شما در این بیت به جنابِ قصری که از شاعران فخیم نظر و ادیبی خوش‌الحان بوده‌اند بی احترامی کردید

عباسی شهرتش، قصری تخلص
بسا کز مردن و از مرگ حذر کرد

جواب شما را از پیش می‌دانم بنابراین منتظر پاسخی از سمت شما نیستم چراکه به دلیل اطلاع و آگاهی از نگاه شما انتظارِ درکِ عرضم را از شما ندارم!