زیرِ دندانِ چیز

درود بر شما بزرگوار
خرسندم روزم را با نوای زیبای شما آغاز کردم

درود مجدد
این سه گانی هم بسیار زیبا و در عین کوتاهی، گویا بود.

سلام بزرگوار
یک دنیا حرف
درود بر شما

کوتاه

امّا

پرمحتوا

گیرا

زیبا


درود در اندیشه‌ی پویای شما

سلام بر جناب لاهیجی
کوتاه ولی پر معنا و محتوا

🍃🌸🍃درود🍃🌸🍃

سلام ودرود فراوان استاد ارجمند جناب لاهبجی


اسرار درون بسیار
پر محتوی میباشد

موفق باشید انشاالله

درود ها استاد

درود و عرض ادب و ارادت محضر استاد بزرگوار و اندیشمندم
سایه پر مهرتان مستدام

سلام و درود جناب لاهیجی عزیز،
باور کنید یک ساعت بیشتر می شود که سعی کردم و چقدر با سلیقه نقدی را به قصد سبز نوشتم وقتی به آخر رسیدم دیدم شما گزینه آن را بسته اید. خیلی ناراحت شدم. دوباره خواستم آن را بصورت عادی بفرستم که اشتباهی رخ داد همۀ آن پاک شد.
عذر خواهی می کنم در یک فرصت دیگری این کار را انجام خواهم داد.
آرزو می کنم آسوده و در آرامش باشی

الماسِ شب امضا زده بر تاج و کلاهت

بریان شده خورشید از آغازِ پگاهت

رقصِ قلم از قونیه تا بلخ و بخارا!

_ احساس، مقفا شده با چشمِ سیاهت

هم‌سنگِ ترازویِ دو ابرویِ تو محراب

یا قوسِ کمان مستحقِ تیرِ نگاهت

میراثِ مسلمانیِ منظومهٔ شمسی

حُسنت متأثر شده از مادرِ ماهت

ای چشمهٔ جوشانِ خدادادِ جوانی

جان می‌دهم آیینهٔ دل! بر سرِ راهت

موسایِ غزل جایِ عصا با قلمِ خاص!

حورا صفت‌ست ارتشِ افکارِ سپاهت

مشغولِ تماشایِ تو بودم که شنیدم

دانش شده همسایه و هم سایه‌پناهت

یک‌بار دگر، بار دگر گویم و گویم:

گُل‌کوهی و من‌هم به مَثل خاکم و کاهت

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سیدمحمدرضالاهیجی
ساکوتی.هند
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

درودها

لایک

درود استاد
بسیار زیبا

جناب دکتر لاهوتی ارجمند
بداهه تقدیم قلم زر نگار ِ شما
بال ِ پرواز ِ دلم
شد گره در تار و پود
شعر بی دردی سرود

درود دبه جناب لاهیجی
قلم توانمندی شما همیشه خواندن دارد

درود کوتاه و پر بار سروده اید .
بعضی وقتها یک جمله بسیار تاثیر گذارتر از یک طومار است
شاد و پیروز و سلامت باشید

سلام


خیلی حرف های نهفته دراین شعردیدم

آدمایی که روح دیگران راآزدند ...
جوری
به فلاکت افتادند

فردی ازالمان برگشته بود
به پدرش دست نمی داد..
میگفت میکرب است....

همه اوقات زندگیش شده بودالکل ..!

به هرچه دست می زد بایددستش را باالکل می شست ...

بعدها پا که به سن گذاشت
آنچان بویی تعفن خانه اش راگرفته بود
که خودش شده بودمیکروب..