تُوتَم!
ای آرمیدختِ گُلاندیشم
سربسته میگویم:
در پیشِ چالهچشمِ نامردم
شانه نزن دیگر به مویِ مویهٔ شعرم
زیرا مقدّس ماهِ پروینذات
هابیلِ دل در حصرِ قابیلست
دلّالِ سارقکیش بسیار و...
وارستگی تعطیلِ تعطیلست!
وقتی دهاندوزی
بعد از غزل سوزی
در دستِ اقدامست
یا زیرِ حکمِ گرگِ اعدامست
از ظلمِ و مکرِ آدم و حوّا
در مسلخست آزادی و غیرت
شهوت شده همسایهٔ لذّت
درگیرِ تزویر و تبِ تهمت
شاعر نگاهش میشود سرقت
حیرت نکن حیرت
از نعشِ خودکارم
از مرگِ نقطه دورِ پرگارم!
سربسته میگویم:
ای آرمیدختِ گُلاندیشم
ققنوسِ قافِ آرزوهایم
پروانهٔ پرخیدهٔ پرهیزگارِ من
سارق مخاطب دارد و شاعر
در پازلِ شهرِ پُر از قاتل
شعرش شهیدِ خبثِ طینت شد
پشتِهم امّا او نصیحت شد!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سید محمدرضـا لاهیجی
ساکوتی.هند
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ ن:
آرمیدخت: دخترِ ستایش شده
پرخیده: دخترِ سِرنگهدار
درود بر شما