زخم کهنه

درود بزرگوار
غزلی ناب و زیبا بود
دستمریزاد

درود جناب رضوانی خو
زیبا و دلنشین بود
👏🌺🌺

بسیار زیبا بود
درودها بر شما⚘⚘
شعرهایم در نبودن های تو تفسیر شد

درود جناب رضوانی خو
روان بود و زیبا
احسنت !🤍

درود بر اندیشه ناب شما
شاعر وهنرمند ارجمند
همواره تابان
جوشان وخروشان باشید

سلام آقای رضوانی خوی عزیز
به شعر ناب خوش اومدین
غزل زیبایی بود
یاد یه غزل قدیمی افتادم که با غزل زیبای شما هم قافیه ست:

آسمان زندگي در شهر ما دلگير بود
چون شهابي در سياهي، عشق بي تأثير بود

مسجد و ميخانه همچون تكيه ي تمساح ها
در درون سينه ها حس با هوس درگير بود

مي شكفت از انتهاي كوچه گاهي يك نفر
اي دريغا! كودك انديشه هايش پير بود

گفته بودي مي گشايي بالهايت را شبي
باز هم پرواز آزادي پر از تأخير بود

چشم در چشم افق ها دوختم تا سوختم
آمدي آخر به سويم ديگر امّا دير بود

شب چو دنيا را ميان قلبها تقسيم كرد
قلب تنها مانده ي فرياد سهمش تير بود
(م. فریاد)

سلامت و شاد باشید

درود بر شما
میهمان دلنوشته دلنشینتان بودم
پایدار باشید