وطن
ای کهن دیر من
کدام یک از تکه های پاره دامنت را وصله کنم
که نقش ریش ریش اش برآن به جای نماند
درودها بر نازنین بانو کوهواره عزیز
سپاس این همه بزرگواری ومهربانیت رابانو جان
زیارتت قبول استاد
امید که رفع کسالت شده باشد
همین است بانو جان متاسفاته داغ سنگینیست بر سینه ی این خاک مرگ هم وطنان ومشکلات امروزی جامعه همه بر اثرنا کارامدی وزیاده خواهی برخی از مسولان که نه برای جان مردم ارزش قائلند ونه نانشان
خداوند درهای رحمتش را بر بندگانش باز کند وبر باز ماندگان حادثه متروپل صبر بدهد
حضورت همیشه باعث خرسندیست در صفحه این شاگرد
شادی وتندرستی در مدار زندگیت عزیز
گاهی از شدتِ درد و درکِ وسعتِ بَلاهای کرب العظیم ، انسان واقعاً نمی تواند حرف بزند و بُهت و بغض امانم می گیرد .
به نظرم بدترین جنگ های دنیا و اَسَف بارترین لحظاتِ عالَمین ، همین جنگ های داخلی ست که عواملِ بروزِ این وقایع متعدد اند : از برخی خائنانِ سودجو گرفته تا بعضی از مسئولانِ بی خیالِ کمکاری پیشه ی فرصت طلب که معمولاً این دو مقوله ، مهم ترین و اساسی ترین عواملِ بوجود آمدنِ معضلاتِ مختلفِ کشوری و حوادثِ جبران ناپذیرِ جوامع و انداختنِ مردمان و همنوعان به جانِ همدیگر و منجر به شیوعِ اختلافات و فِرقه گرایی های حق طلب شدن و اندوهان گسترده است که ساختمان های متروپل آبادان و پلاسکوی تهران فقط نمونه ای بارز از آنند و نیز جنگ های قومی - قبیله ایِ داخلی را هَمینآن باعث اند و بانیان اصلیِ آشوبها هستند ؛ متاسفانه که حتّی ازین بل بِشوها هم آنان هستند که بهره ی دنیوی می برند و به اختلاف افکنی و خسران پراکنی ها روی خونِ شهیدان و زخمِ دردمندان راحت راه می روند برای کسبِ منافعِ زودگذرِ بی ارزشِ دنیوی و هوی های نفسانی ِ فریبنده خصال و حرام خوی که جان و مال و آرامش مردم هرگز براشان حائز اهمیت نیست .
امیدوارم یگانه خدای مهربان به دستِ تدبیرِ الهیِ خود
چاره سازِ مشکلاتِ سربه فلک کشیده ی مردم باشد