کنارم باش

تو باور کن 
که دنیا 
جای خوبی هاست
چو دریایی
 اگرچه گنگ و نا پیداست
فقط باید
 باور کرد

جهان آرزوهامان 
همین جا 
از رگ گردن 
به ما نزدیک 
نه دور از ماست
فقط باور کن این را که
خدا نزدیکتر از هر کس
کنار ما ولی تنهاست
کنار ما 
نه دور از ماست
نمیدانی نمی دانم
کجای قصه خوابم برد
کجای قصه بودم که
از این رویا سرابم برد
کجای قصه ی هستی
کنار  نور تابیدم
کجای نامه ی عمرم
به گریه سخت نالیدم
چه گنگم ...
چه لال و بی صدا هستم
جدا از عشق و نفرتها
چه آرام و رها هستم
نفس هایم 
پر از عطر 
شکوفه های نوروزی ست
در این آغاز سال نو 
پر از احساس پیروزی ست
همین آغاز قرن نو
گلستان در کفم رویید
اگرچه زرد زردم 
بدی از قلب من کوچید
کنارم باش در این دنیای تنهایی
بمان با من اهورایی
کنارم باش
تا رویش سبز تو در من 
یک شروع تازه ای باشد
۸فروردین ۱۴۰۱
آذر.م