ای دل من دل عجیب و غریب
ای دل ساده ای که خورده فریب
مُردی هر بار و باز زنده شدی
ای دل پاک و صاف و جای حبیب
ای دلی که دوستدار گلی
ای دلی که طرف دار ملی
ای دل مانده در دوراهی ها
ای دلی که همیشه روی پلی
ای دلی که هوای تو پاک است
چشم دارنده ی تو نمناک است
ای دلی که پری ز شور و شعف
عاقبت منزل تو در خاک است
ای دلی که همیشه تنهایی
نگران تمام گل هایی
ای دلی که مدام می سوزی
مثل شمعی اسیر تب هایی
ای دلی که هنوز گرمی و پر نور
ای دلی که هنوز می تپی پر شور
ای دلی که هنوز می دانی
یوسفی می کند زلیخا کور
ای دلی که وظیفه ات سخت است
بس که پاکی خیال تو تخت است
ای دلی که اگر تو خوش باشی
صاحبت هر که بوده خوشبخت است
ای دلی که هنوز پرجوشی
دائما می زنی و باهوشی
می رسد روزهای خوب از راه
می توانی تو هم بخروشی
ای دلی که عزیز و محترمی
قبله ای کعبه ای و چون حرمی
در تو باشد خدای تو ساکن
چه خدای بزرگ و با کرمی
ای دل من دل حبیب خدا
ای دل من دل مجیب خدا
ای دل من دل پر از شفقت
ای دل من دل نجیب خدا
ای دل ای مرکز تجمع درد
ای دل ای پاسگاه شجاع نبرد
ای دل ای قاصد پیامک عشق
ای دل ای باشگاه ورزش مرد
ای دل ای خوابگاه پلنگ امید
ای دل ای جایگاه خرس سفید
ای دل ای مامن خروس سحر
ای دل ای پناهگاه گرگ پلید
ای دل ای آشیانه ی عشق
ای دل ای موتورخانه ی عشق
ای دل ای هارد بوسه ی عشق
ای دل ای کارخانه ی عشق
ای دل ای مرکز اداره ی عشق
ای دل ای زادگاه و خانه ی عشق
ای دل ای دادگاه میل و هوس
ای دل ای مولد ترانه ی عشق
ای دل ای پرزننده به سوی آزادی
ای دل ای خاطرات آبادی
ای دل ای باغ نغمه ی شادی
ای دل ای ریشه دار و بنیادی
ای دل ای طالب خود آگاهی
ای دل ای منشا خدا خواهی
ای دلی که گاه روباهی
ای که دریایی و پر از ماهی
ای دل ای مخزن شگفتی ها
ای دل ای زم طاق و جفتی ها
ای دل ای در نبرد با خفتی ها
ای دل ای رد حرف مفتی ها
ای دل ای جایگاه پروانه
ای دل ای لاله زار و میخانه
ای دل ای شعله های آگاهی
ای دل ای خانقاه دیوانه
ای دل ای سبز و سرخ و نارنجی
ای دل صورتی و تورنجی
ای دل آبی ای دل روشن
ای دل پاره پاره اسفنجی
ای دل ای سرزمین تاریخی
ای که باشی جهان مریخی
تو بزرگی شبیه سیاره
ای دل ای دل گل سرخی
ای دل سوخته ای دل نالان
ای دل زخم خورده از یاران
ای دل ناب ای دل ویژه
ای دل تازه گشته با باران
ای دل پر ز عشق و وفا
ای دل پاک و پر ز صفا
دیدی آخی چه نامرادی ها
خون شدی خون ز جور و جفا
ای دل راهی طریقت عشق
ای دل ای همنشین صحبت عشق
ای دل سوز و آه و دعا
ای دل مانده در حقیقت عشق
ای دلی که شکسته ای بدجور
کی به زخم تو می زند کافور
ای دل منتظر به راه طبیب
می رسد کی پس این حبیب غیور
ای دل پاره پاره ی من
چیست آیا که راه چاره ی من
چه کسانی تو را چنین کردند
همه بودند جگر پاره ی من
ای دلی که خدا خدا کردی
سر و جانت بر او فدا کردی
چه شد آخر چه شد جواب او
این همه عاشقی چرا کردی
ای دلی که امیدها داری
ای دلی که همیشه بیداری
ای دل بینوای بی حاجت
تو نداری هنوز غمخواری
ای دل من دل ریاضت کش
ای دل غافل عنایت کُش
کی تو آخر به خویش می آیی
ای دل ای در سکوت و در رنجش
من تو را شاد می خواهم
از غم آزاد می خواهم
دیگر اصلا نگو ز غم هایت
دلی آباد و راد می خواهم