تولدی دوباره

من یک  دختر هستم با رنگ نارنجی
فکرنکنید این رنگ رادوست دارم بدونِ دعوت آمدو حسادت کرد نسبت به سبز
رنگ من سبز بود....سبزی از دلِ طبیعت.نه نمادی از مرز بیماریها....
امانارنجی آمدو سبزهای درونم را خط خطی کردو خودرا گره کوری به درونم زد...

شدمهمان ناخوانده ...
من مجبورم نارنجی باشم
اگر نباشم رنگدانه ها مرا اسیر میکنند...
اسیر شدن به دست نارنجی میتواند عمق فاجعه باشد برایم...
نمیدانم چرا از سفیدی و سبزی رسیدم به نارنجی
هم خسته است
هم کلافه
هم عصبی
هرچه هست و نیست را به بادفنامیدهد بازیگوش است
شیطنت هایش گاهی تند و تیز
فریادهایش کر را شفا می دهد

نابینارا  بینا
خمیده شدن نوعی سبک است برایش و اصلا اهل دو نیست
یک جورایی دوستدارِ شادابی هم نیست
هرچی که بخواهدرا سست و ناتوان میکند...اما
من ازنارنجی هیچ وقت خوشم نمی آمد وشد رنگی از ....بیخیال...همینجا خفه کنم این نارنجیِ مزاحم را...شعورش صفر
حسودم که هست تازه گاهی دروغگوهم هست...فریب دهنده است...هم میتواند کفرباشد.هم نفرت.هم عذاب.هم درد...یک نارنجیه بی منطق... بگذریم...و اما....
بیاید در میانِ تمامِ این دردها فقط یک چیز را ببینیم
خدای را....
بیناتر
از هرچیز میتوان درآغوش کشید
به بستربرد...
در هیاهو ها بدونِ ترس از برملارفتن احساست
نامش را جاری برلبانت کنی
هر ثانیه به دیدارش برویی
در طبیعت
در عشقبازی های دو معشوق
در شعرها
در دستهای پینه بسته یک پدر
بر ذکرهای گره خورده به آغوش شب
در رقص ها
آوازها
شیون ها
در نگاه های دزدکانه دخترکی  براندامِ پسرکی دور از عشق
ببین و بخواه
هر آنچه را که کدر دیده ای
در میانِ تاریکی ها نور باش
بوسه باش بر لبان فرشتگانی که تسبیح هات ذکرت را
به بام ملکوت پیوندمیزنند...