دغدغه

باهزاران سلام
بسیار هم زیباست ودر استادی تان شکی نیست شعری است روان در وزن و قافیه بی عیب چون اجازه نقد دارم در کمال ادب و احترام واختصار نظرم را عرض میکنم :
استاد عزیز! همه اشک را خون دل میگویند که از مجرای دیده جاری شده است و حال آنکه شما میفرمایید ( اشکم بحر روانی است به جوی دلم)
کاش بجای ( به جوی دل) زجوی دل میفرمودید ضمنا جویبار به دریا میریزد ونه دریا به جویبار دیگر اینکه د رمصراع
"شمع نی فروخت از آن محفلم" ( نیفرخت) اگر متصل به هم نوشته شود اشکال خوانش از بین میرود یا بفرمایید (نی افروخت) تا خوانندگان با حذف همزه که از اختیارات شاعری است بخوانند
نظر مبارکتان چیست
با هزاران آرزوی خوب برا ی شما