سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
♪♫ صدای شاعران ♪♫پر نشاط ترین اشعار۱- بمکید ۲- طولِ شب ۳- ☄️ شب یلدا☄️ ۴- روایت یک بوسه ۵- سه شعر کوتاه ۶- برای حالِ خود.. ۷- فال حافظ🤍 ۸- گونه گون ۹- عشق ناب ۱۰- ☄️ من و دل☄️ حمایت از شعرنابکانال تلگرام شعرنابتقویم روزسه شنبه 4 دی 1403
24 جمادى الثانية 1446 Tuesday 24 Dec 2024 |
اشتراک گذاری این شعر
۴۹ شاعر این شعر را خوانده اند
سینا سجودی،سیاوش آزاد،ژکا گرجاسی،طوبی آهنگران،مهدي حسنلو،مسيحا الهیاری،فرهاد احمدیان،سیده نسترن طالب زاده،محمد باقر انصاری دزفولی،عباسعلی استکی(چشمه)،نیاز ناطق،محمد رضا خوشرو،رضا سعادت نژاد،احسان کریمیان علی آبادی،مهدی بدری ماشمیانی(دلسوز)،سارا خوش روش،مجیدنیکی سبکبار،آرمین پرهیزکار،محمد صالح خوب ( صامد )،عليرضا حكيم،مهدیس رحمانی،مهرداد عزیزیان بی تخلص،مرتضی اربابی حکم آبادی،احمدی زاده(ملحق)،آرمان پرناک،محمد قنبرپور(مازیار)،مرضیه رضایی (رها)،علی احمدی( م امین)،حسن مصطفایی دهنوی،محمدکریمی (پویا)،دانیال فریادی،طاهره حسین زاده (کوهواره)،معصومه خدابنده،علی احمدی (حادثه)،مسعود آزادبخت،تکتم حسین زاده،فاطمه عبداله پور،آذر مهتدی،قربانعلی فتحی (تختی)،مینا فتحی (آفاق)،شین بانو،محمد نعمتی،مریم کاسیانی،روح اله سلیمی ناحیه،مهدی اسماعیلی منظری (مهدیار)،وجیهه رستگاری گل سرخ،نیلوفر مدیر (نور)،امیرعباس درخشان فر (قنبر )،بهزاد بهلولی تخلص بهیاد
نقدها و نظرات
 يکشنبه ۳ بهمن ۱۴۰۰ ۱۶:۲۷
درود بزرگوار شعری زیبا .و بیت انتخابی من . تمام عشق من این است: دلی شاد و لبی خندان رهاوردی نثارتان با یک لبخند و تردستی که بسیار دلنشین بود. 
 دوشنبه ۴ بهمن ۱۴۰۰ ۱۸:۱۱
درود بر شما زیبا سروده اید 
 دوشنبه ۴ بهمن ۱۴۰۰ ۲۱:۳۶
سلامو امیدوارم همیشه خندان بمانید البته نمیدانم این دعایی خیر است یا خیر! ولی فکر میکنم شما ترجیحتان بر خندان ماندن است جناب گرجاسی گرامی پس من هم خنده ای دائمی برایتان آرزومندم🌺🙏🌺  چهارشنبه ۶ بهمن ۱۴۰۰ ۱۴:۵۵
سلام و درود بی پایان شادی هایتان مستدام لبخندهایت از ته دل برقرار
 يکشنبه ۳ بهمن ۱۴۰۰ ۰۶:۴۷
سلام محضر جناب گرجاسینکاتی ارزنده و اثری مثبت نگاشته اید با یک فنجان حرف خوب دلی را تو بدست آور اثری از شما طالبم که اگر وزن ازو حذف شود همچنان مخیل باقی بماند و تبدیل به جمله ای منثور نشود چون مصرعی که برای نمونه آوردم  يکشنبه ۳ بهمن ۱۴۰۰ ۰۹:۱۶
سلام جناب گر جاسیاحسنت بر شما ثر یایی به نگارش آوره اید درودبر شما يکشنبه ۳ بهمن ۱۴۰۰ ۰۹:۴۹
در واوی عشق. کسی هم سان مادر نشودهم رتب. و هم ردیف مادر. کسی. نشود حثی گل نرگس و گل یاس مریم. هم به خوش بویی مانند مادر نشود روز مادر و روز تواد. مادر بزگ مرد اسوه یعنی حسن. بن علی بر تمام عزیان شعر ناب مبرک  يکشنبه ۳ بهمن ۱۴۰۰ ۱۰:۴۴
شعرهایت چون اسمت خاص و متفکرانه است دوست
 يکشنبه ۳ بهمن ۱۴۰۰ ۱۱:۰۶
سلام عرض ادب خدمت جناب گرجاسی اشعار و نوشته‌های دلنشینی میخوانم از شما درود فراوان
 يکشنبه ۳ بهمن ۱۴۰۰ ۱۳:۰۶
قلمتان رقصا هزاران درود برشمابزرگوار غزیز
 يکشنبه ۳ بهمن ۱۴۰۰ ۱۹:۱۷
سلام ژکای جانانمثل همیشه پند اموز و عالی گفتی دمت گرمه
 يکشنبه ۳ بهمن ۱۴۰۰ ۲۱:۰۳
درود بر شما در دنیا روحیه شاد و صداقت رمز پیروزیست و خوشحالم که هنوز جوانانی مثل شما هستند که آینده فرزندانمان و کشورمان را به آنها بسپاریم . احسنت
 دوشنبه ۴ بهمن ۱۴۰۰ ۰۰:۴۶
درود بر شما ژکای مهربان و بزرگ دل، بسیار عالی و دلچسب بود،همیشه از خواندن اشعار و مکتوباتت لذت میبرم،پایدار باشی بزرگ مرد جوان🌹🌹🌹
 دوشنبه ۴ بهمن ۱۴۰۰ ۰۱:۰۱
سلام و درود ژگای عزیز. تو پیشرفت نمی کنی داری پرواز می کنی. اصل سوم ژکائیسم را امروز پرده برداری کردی. روی گشاده و خندان. اولین اصل این بود که اشعار همه را با حوصله و تا به آخر بخوان. از همان روز به این طرف من همه اشعار را با همین روش می خوانم . اصل دوم یادم رفته باید بگردم پیدایش کنم. اصل سومت نیز عالیست:« . . . بیا که قصر امل سخت سست بنیادست بیار باده که بنیاد عمر بر بادست غلام همت آنم که زیر چرخ کبود ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادست چه گویمت که به میخانه دوش مست و خراب سروش عالم غیبم چه مژده‌ها دادست که ای بلندنظر شاهباز سدره نشین نشیمن تو نه این کنج محنت آبادست تو را ز کنگره عرش می‌زنند صفیر ندانمت که در این دامگه چه افتادست نصیحتی کنمت یاد گیر و در عمل آر که این حدیث ز پیر طریقتم یادست غم جهان مخور و پند من مبر از یاد که این لطیفه عشقم ز ره روی یادست رضا به داده بده وز جبین گره بگشای که بر من و تو در اختیار نگشادست مجو درستی عهد از جهان سست نهاد که این عجوز عروس هزاردامادست نشان عهد و وفا نیست در تبسم گل بنال بلبل بی دل که جای فریادست حسد چه می‌بری ای سست نظم بر حافظ قبول خاطر و لطف سخن خدادادست . . . »  دوشنبه ۴ بهمن ۱۴۰۰ ۰۱:۱۸
به به ژکای عزیز عالی هستی رفیق الهی همیشه دلت شاد و لبت خندون باشه بهترینهارو برات آرزو میکنم 
 دوشنبه ۴ بهمن ۱۴۰۰ ۲۲:۰۵
همیشه بخند گل پسر شاد باشید و سالم وتندرست
 سه شنبه ۵ بهمن ۱۴۰۰ ۱۲:۰۷
درود بیکران بر جناب گرجاسی عزیزسروده بسیار زیبا و خوش انرژی قلم زدید یاد یکی از استندآپ کمدی های جناب ریوندی افتادم، که در مورد لبخند زدن به کائنات بود  ولی از شوخی گذشته، با شما موافقم. و اینکه سروده های امید محور کم داریم. معمولا هم به اقتضا و شرایط حاکم بر می گردد که سروده ها رنگ غم می گیرند اما در غم هم زیبایی هایی نهفته که وجودش برای درک بهتر شادی لازم هست. با قدرت ادامه بدهید موفق و سلامت باشید
 سه شنبه ۵ بهمن ۱۴۰۰ ۱۷:۴۵
سلام جناب خیلی زیبا سرودین همیشه سبز بمانید🌹🌹🌹
سه شنبه ۵ بهمن ۱۴۰۰ ۲۰:۲۲
سلام کلاس درسی است این صفحه قلم ژکا جان گهربیز و دررخیز است الکلام یجر الکلام قصیده ای از مرحوم استاد قاآنی رضوان الله تعالی علیه بنظرم ایشان گوهری گرانسنگ در ادبیات فارسی هستند قلم پرتوانی نیز گاه در وادی عرفان داشتند روحشان شاد مستحضرید این اثر استقبالی است از اثر فوق العاده زیبای مرحوم فرخی سیستانی اعلی الله مقامه الشریفبهگردون تیره ابری بامدادان برشد از دریا جواهر خیز وگوهرریز وگوهربیز وگوهرزا چو چشم اهرمن خیره چو روی زنگیان تیره شده‌گفتی همه چیره به مغزش علت سودا شبه‌گون چون شب غاسق‌گرفته چون دل عاشق به اشک دیدهٔ وامق به رنگ طرهٔ عذرا تنش با قیر آلوده دلش از شیر آموده برون پر سرمهٔ سوده درون پر لؤلؤ لالا به دل‌گلشن به تن زندان‌گهی‌گریان‌گهی خندان چو در بزم طرب رندان ز شور نشوهٔ صهبا چو دودی بر هوا رفته چو دیوی مست و آشفته زده بس در ناسفته ز مستی خیره بر خارا و یا در تیره چه بیژن نهفته چهرهٔ روشن و یا روشن‌گهر بهمن شده درکام اژدرها لب غنچه رخ لاله برون آورده تبخاله ز بس باران از آن ژاله به طرف‌گلشن و صحرا ز فیض او دمیده‌گل شمیده طرهٔ سنبل کشیده از طرب بلبل به شاخ سرخ‌گل آوا عذارگل خراشیده خط ریحان تراشیده ز بس الماس پاشیده به باغ از ژالهٔ بیضا ازو اطراف خارستان شده یکسر بهارستان وزو رشک نگارستان زمین از لالهٔ حمرا فکنده بر سمن سایه دمن را داده سرمایه چمن زو غرق پیرایه چو رنگین شاهدی رعنا ز بیمش مرغ جان پرد ز سهمش زهره‌ها درد چو او چون اژدها غرد و یا چون ددکشد آوا خروشد هردم ازگردون‌که پوشد برتن هامون ز سنبل‌کسوت اکسون ز لاله خلعت دیبا فشاند بر چمن ژاله دماند از دمن لاله چنان از دل‌کشد ناله‌که سعد از فرقت اسما کنون از فیض او بستان نماید ازگل و ریحان به رنگ چهرهٔ غلمان به بوی طرهٔ حورا چمن از سرو و سیسنبر همال خلخ وکشمر دمن از لاله و عبهر طراز و تبت و یغما ز بس‌گلهای‌گوناگون چمن چون صحف انگلیون توگویی فرش سقلاطون صباگسترده در مرعی ز بس خوبان فرخ رخ‌گلستان غیرت خلخ همه‌چون نوش در پاسخ همه‌چون سیم‌در سیما ز بس لاله ز بس نسرین دمن رنگین چمن مشکین ز بوی آن ز رنگ این هوا دلکش زمین زیبا گل از باد وزان لرزان وزان مشک ختن ارزان بلی نبود شگفت ارزان‌کساد عنبر سارا ز فر لاله و سوسن ز نور نور و نسترون دمن چون وادی ایمن چمن چون سینهٔ سینا چه درهامون چه دربستان‌صف‌اندرصف‌گل‌وریحان ز یک سو لالهٔ نعمان ز یک سو نرگس شهلا توگویی اهل یک‌کشور برهنه پا برهنه سر چمان در خشکسال اندر به هامون بهر استسقا چمن از فر فروردین چنان نازان به دشت چین که طوس از فر شاه دین برین نه‌گنبد خضرا هژبر بیشهٔ امکان نهنگ لجهٔ ایمان ولی ایزد منان علی عالی اعلا امام ثامن ضامن حریمش چون حرم آمن زمین از حزم او ساکن سپهر از عزم او پویا نهال باغ علیین بهار مرغزار دین نسیم روضهٔ یاسین شمیم دوحهٔ طاها سحاب عدل را ژاله ریاض شرع را لاله خرد بر چهر او واله روان از مهر او شیدا رخش مهری فروزنده لبش یاقوتی ارزنده ازآن جان خرد زنده ازین نطق سخن‌گویا ز جودش قطره‌یی قلزم ز رایش پرتوی انجم جنابش قبلهٔ مردم رواقش‌کعبهٔ دلها بهشت از خلق او بویی محیط از جود او جویی به جنب حشمتش گویی گرایان گنبد مینا ستاره‌گوی میدانش هلال عید چوگانش ز نعل سم یکرانش غباری تودهٔ غبرا قمر رنگی ز رخسارش شکر طعمی زگفتارش بشر را مهر دیدارش نهان چون روح در اعضا زمین آثاری از حزمش فلک معشاری از عزمش اجل در پهنهٔ رزمش ندارد دم زدن یارا خرد طفل دبستانش قمر شمع شبستانش به مهر چهر رخشانش ملک حیران‌تر از حربا نظام عالم اکبر قوام شرع پیغمبر فروغ دیدهٔ حیدر سرور سینهٔ زهرا ابد از هستیش آنی فلک در مجلسش خوانی به خوان همتش فانی فروزان بیضهٔ بیضا وجودش باقضا توأم ز جودش ماسوا خرم حدوثش با قدم همدم حیاتش با ابد همتا قضا تیریست در شستش فنا تیغیست در دستش چو ماهی بستهٔ شستش همه دنیا و مافیها زمین‌گوییست در مشتش فلک مهری در انگشتش دوتا چون آسمان پشتش به پیش ایزد یکتا به‌سائل بحر وکان بخشد خطاگفتم جهان بخشد گرفتم‌کاو نهان بخشد ز بسیاری شود پیدا ملک مست جمال او فلک محوکمال او ز دریای نوال او حبابی لجهٔ خضرا زمان را عدل او زیور جهان را ذات او مفخر زمان را او زمان‌پرور جهان را او جهان پیرا ز قدرش عرش مقداری ز صنعش خاک آثاری به باغ شوکتش خاری ریاض جنت‌المأوی امل را جود او مربع اجل را قهر او مصنع فلک را قدر او مرجع ملک را صدر او ملجا رضای او رضای حق قضای او قضای حق دلش از ماسوای حق‌گزیده عزلت عنقا کواکب خشت ایوانش فلک اجری خورخوانش به زیر خط فرمانش چه جابلقا چه جابلسا رخش پیرایهٔ هستی دلش سرمایهٔ هستی وجودش دایهٔ هستی چه در مقطع چه در مبدا ملک را روی دل سویش فلک را قبه ابرویش به‌گردکعبهٔ کویش طواف مسجدالاقصی جهان را او بود آمر چه در باطن چه در ظاهر به امر او شود صادر ز دیوان قضا طغرا کند از یک شکرخنده هزاران مرده را زنده چنان‌کز چهر رخشنده جهان پیر را برنا ردای قدس پوشیده به حزم نفس‌کوشیده به بزم انس نوشیده می وحدت ز جام لا می از مینای لاخورده سبق از ماسوا برده وزان پس سر برآورده ز جیب جامهٔ الا زدو‌ده زنگ امکانی شده در نور حق فانی چو مه در مهر نورانی چو آب دجله در دریا زدف در دشت لاخرگه‌که لامعبود الا الله زکاخ نفی جسته ره به خلوتگاه استثنا شده از بس به یاد حق به بحر نفی مستغرق چنان با حق شده ملحق‌که استثنا به مستثنا روان راز پرورده سراید راز در پرده بلی‌گیرد خرد خرده به نااهل ار بری‌کالا رموز علم ادریسی بود ذوقی نه تدریسی چه داند ذوق ابلیسی رموز علم الاسما زهی یزدان ثناخوانت دوگیتی خوان احسانت خهی فتراک فرمانت جهان را عروه‌الوثقی ستاره میخ خرگاهت زحل هندوی درگاهت ز بیم خشم جانکاهت فلک را رنج استرخا به سر از لطف حق تاجت طریق شرع منهاجت بساط قرب معراجت فسبحان الذی اسری مهین نوباوهٔ آدم بهین پیرایهٔ عالم چو خیرالمرسلین محرم به خلوتگاه او ادنی تویی غالب تویی ماهر تویی باطن تویی ظاهر تویی ناهی تویی آمر تویی داور تویی دارا مسالک را تویی رهبر ممالک را تویی زیور محامد را تویی مظهر معارف را تویی منشا تو در معمورهٔ امکان خداوندی پس از یزدان چودر رگ‌خون چودر تن‌جان روان حکم‌تو در اشیا تویی بر نفع و ضر قادر تویی بر خیر و شر قاهر تویی بر دیو و دد آمر تویی بر نیک و بد دانا تو جسم شرع را جانی تو در عقل راکانی توگنج‌کان یزدانی تو دانی سر ما اوحی تو دانایی حقایق را تو بینایی دقایق را تو رویانی شقایق را ز ناف صخرهٔ صمّا ترا از ماه تا ماهی ز حق پروانهٔ شاهی گر افزایی وگرکاهی نباشد ازکست پروا زمان را از تو افزایش زمین را از تو آسایش روان را از تو آرامش خرد را از تو استغنا به‌کلک قدرت داور تو بودی آفرین‌گستر نزاده چارگان مادر نبوده هفتگان آبا ز درعت حلقه‌یی‌گردون ز تیغت شعله‌یی‌کانون ز قهرت لطمه‌یی جیحون ز ملکت خطوه‌یی بیدا اگر لطف تو ای داور نگردد خلق را رهبر ز آه خلق در محشر قیامتها شود بر پا زهی ای نخل باغ دین‌کت اندر دیدهٔ حق‌بین نماید خوشهٔ پروین‌کم از یک خوشهٔ خرما در اوصاف تو قاآنی دهد داد سخندانی کند امروز دهقانی‌که تا حاصل برد فردا سخن تخمست و او دهقان ثنا مزرع امل باران فشاند دانه در میزان‌که چیند خوشه در جوزا تعالی‌الله‌گرش خوانی معاذالله‌گرش رانی به هر حالت‌که می‌دانی تویی مهتر تویی مولا گرش خوانی زهی با ذل ورش رانی خهی عادل گرش خوانی شود خوشدل ورش رانی شود رسوا گرش خوانی عفاک‌الله ورش رانی حماک‌الله بهر صورت جزاک‌الله‌کما تبغی‌کما ترضی گرش خوانی ثناگوید ورش رانی دعاگوید نترسد برملاگوید ستم زیباکرم زیبا الا تا در مه نیسان دمد ازگل‌گل و ریحان بروید سنبل از بستان برآید لاله از خارا چو لاله زایرت خرم چوگل با خرمی توأم چو ریحان سبز و مشکی دم چو سنبل بوستان پیرا بخشهایی از اثر بسیار عرفانی میشود و نکات عمیقی مطرح میکند حقیر با قافیه درونی چندان میانه ای نداشتم ولی هم اکنون که اثر را مرور میکردم دیدگاهم عوض شد میشود اثری چنین بر اوج باشد و تکلف قافیه درونی نیز احساس نگردد بر آمد پیلگون ابری ز روی نیلگون دریا چو رای عاشقان گردان چو طبع بیدلان شیدا چو گردان گشته سیلابی میان آب آسوده چو گردان گردباد تندگردی تیره اندروا ببارید و زهم بگسست و گردان گشت بر گردون چو پیلان پراکنده میان آبگون صحرا تو گفتی گرد زنگارست بر آیینه چینی تو گفتی موی سنجابست بر پیروزه گون دیبا بسان مرغزار سبز رنگ اندر شده گردش به یک ساعت ملون کرده روی گنبد خضرا تو گفتی آسمان دریاست از سبزی و بر رویش به پرواز اندر آورده ست ناگه بچگان عنقا همی رفت از بر گردون گهی تاری گهی روشن و زو گه آسمان پیدا و گه خورشید ناپیدا بسان چندن سوهان زده بر لوح پیروزه بکردار عبیر بیخته بر صفحه مینا چو دودین آتشی کآبش بروی اندرزنی ناگه چو چشم بیدلی کز دیدن دلبر شود بینا هوای روشن از رنگش مغبر گشت و شد تیره چو جان کافر کشته ز تیغ خسرو والا یمین دولت و دولت بدو آراسته گیتی امین ملت و ملت بدو پیراسته دنیا قوام دین پیغمبر ملک محمود دین پرور ملک فعل و ملک سیرت ملک سهم و ملک سیما شهنشاهی که شاهان را ز دیده خواب برباید ز بیم نه منی گرزش به جابلقا و جابلسا دل ترسا همی داند کزو کیشش تبه گردد لباس سوکواران زان قبل پوشد همی ترسا خلافش بدسگالان را بدانگونه همی بکشد که هنگام سموم اندر بیابان تشنه را گرما دل خارا ز بیم تیغ او خون گشت پنداری که آتش رنگ خون دارد چو بیرون آید از خارا امید خلق غواصست و دست را داودریا به کام خویش برگیرد گهر غواص از دریا گذرگاه سپاهش را ندارد عالمی ساحت تمامی ظل چترش را ندارد کشوری پهنا گر اسکندر چنو بودی به ملک و لشکر و بازو نگشتی عاصی اندر امر او دارای بن دارا جهان را برترین جایست زیر پایه تختش چنان چون برترین برجست مرخورشید را جوزا صفات قصراو بشنید حورایکره و زان پس خیال قصر او بیند بخلد اندر همی حورا زبان از بهر آن باید که خوانی مدح او امروز دو چشم از بهر آن باید که بینی روی او فردا چو مدحش خواند نتوانی چه گویا و چه ناگویا چو رویش دید نتوانی چه بینا و چه نابینا بیابد هر که اندیشد ز گنجش برترین قسمت خلایق را همه قسمت شد اندر گنج اومانا ز خشم و قوتش جایی که اندیشد دل بخرد ز جود و همتش جایی که اندیشد دل دانا نه آتش را بود گرمی، نه آهن را بود قوت نه دریا را بود رادی، نه گردون را بود بالا ز خشمش تلخ تر چیزی نباشد در جهان هرگز ز تلخی خشم او نشگفت اگر الوا شود حلوا دل اعدای او سنگست لیکن سنگ آهن کش از آن پیکان او هرگز نجوید جز دل اعدا ایا شاهی که از شاهان نیامد کس ترا همسر ایا میری که از میران نباشد کس ترا همتا به هر می خوردنی چندان به ما برزر تو در پاشی که از بس رنگ زر تو سلب زرین شود برما امیرا! خسروا! شاها! همانا عهد کرده ستی که گنجی را برافشانی چو برکف برنهی صهبا تو از دیدار مادح همچنان شادان شوی شاها که هرگز نیم از آن وامق نگشت از دیدن عذرا طواف ز ایران بینم بگرد قصر تو دایم همانا قصر تو کعبه ست و گرد قصر تو بطحا ز نسل آدم و حوا نماند اندر جهان شاهی که پیش تو جبین بر خاک ننهادست چون مولا هر آنکس کو زبان دارد همیشه آفرین خواند برآن کو آفرین تو به یک لفظی کند املا ز شاهان همه گیتی ثنا گفتن ترا شاید که لفظ اندر ثنای تو همه یکسر شود غرا همی تا در شب تاری ستاره تابد از گردون چو بر دیبای فیروزه فشانده لؤلؤ لالا گهی چون آینه چینی نماید ماه دو هفته گهی چو مهره سیمین نماید زهره زهرا عدیل شادکامی باش و جفت ملکت باقی قرین کامگاری باشد و یار دولت برنا میان مجلس شادی، می روشن ستان دایم گه از دست بت خلخ، گه از دست بت یغما گرچه قسمت ابتدایی قصیده فرخی چیز دیگری است ولی جناب قاآنی در بخش مدح هم شخصیتی را انتخاب میکنند که واقعا مدح باید به خود ببالد که قطره ای از دریای او را اندکی مدح کند بل مدح ناپذیر است و نیز استاد قاآنی مطالب عمیق عرفانی را مطرح میکنند روح هر دو استاد شاد باد  سه شنبه ۵ بهمن ۱۴۰۰ ۲۱:۳۴
سلام و درود ژکا جان عزیز ببخشید دیر رسیدم خدمت شعرت زیبا نوشتی و پر شور ممنونم ازت که فضای سایت رو با انرژی مثبت پر می‌کنی. بالاخره حال خوب هم نیاز آدمه این روزها شخصا زیاد وقت ندارم و فرصت نمی‌کنم سایت رو چک کنم؛ همین الان هم به زور از کائنات چند دقیقه وقت گرفتم یه چیزی بگم بهت، اما مثل اینکه دارن صدام می‌زنن، مهلتی پیش اومد عرض میکنم خدمتت انشالله همیشه شادی مانوس وجودت باشه
 چهارشنبه ۶ بهمن ۱۴۰۰ ۰۶:۳۸
درود بیکران بسیار زیبا و دلنشین و ژرف می سرایید قلمتان سبز ،اندیشه والای شما زلال ابدی  چهارشنبه ۶ بهمن ۱۴۰۰ ۰۶:۴۸
درود ها شاعر خوش ذوق سایتاحسنت و مرحبا شعرتان از آتیه خوب حکایت دارد نوع آوری و ابداع در مضامین اشعارتان نمود دارد هماره شاد و خندان بمانید
 چهارشنبه ۶ بهمن ۱۴۰۰ ۱۰:۰۴
سلام ژکا نازنیناز خواندن شعر زیبات و خاطره ی جالب ت لذت بردم سلامت باشید و شاد
 چهارشنبه ۶ بهمن ۱۴۰۰ ۱۶:۳۶
درود بر شما قلمتان نویسا 👏👏  چهارشنبه ۶ بهمن ۱۴۰۰ ۲۱:۵۰
سلام و احترام ژکای عزیززیبا بود شعر نیز صمیمی و دلچسب پیک شادی
 پنجشنبه ۷ بهمن ۱۴۰۰ ۰۹:۵۲
سلام بسیار زیبا و دلنشین سرودین🌹
 پنجشنبه ۷ بهمن ۱۴۰۰ ۱۷:۲۸
خیلی زیبا و دلنشین بود . 🌹
 پنجشنبه ۷ بهمن ۱۴۰۰ ۲۱:۲۰
درود ژکا گرامی بسیار عالی و مهربانی و شاد ی بذری که در اشعارتان پاشیدید درختی تنومند شود و در تمام جهان شاخه هایش پر از برگ باشد و برگ سبز شور و شعف و شادمانی از دل پر مهرت جهانگیر شود 🌹🌹🌹🌹  جمعه ۸ بهمن ۱۴۰۰ ۲۱:۱۶
درود بر شما شاعر گرامی ژکا گرجاسی عزیز بسیار عالی وزیبا و جالب سرودی انشاالله که شاهد پیشرفت روز افزون شما خواهیم بود بیاری حق .شادباشید  شنبه ۹ بهمن ۱۴۰۰ ۰۰:۵۶
به به ماشاالله جناب گرجاسی عزیز و حوش نفسدرودتان باد هم شعر هم شادی مرحبا :30جانتان شاد و خنده ریز
 شنبه ۹ بهمن ۱۴۰۰ ۲۱:۵۲
ژکای عزیز کلامت ، نحوه بیانت این آهنگ شادی که تو شعرات هست و حتی همین لبخند زیبایی که از تصویر کوچیک پروفایلت مشخصه همه و همه یه حال خوب و دوست داشتنی به من میده با این سن کمت استعداد زیادی داری ، امیدوارم که همیشه بدرخشی  راستی از این تجربه های قشنگت بیشتر برامون بگو   دوشنبه ۱۱ بهمن ۱۴۰۰ ۱۲:۰۹
درود بر شمالبتان همیشه خندان شعری صمیمی و دلنشین بود موفق باشید  پنجشنبه ۱۴ بهمن ۱۴۰۰ ۰۸:۳۸
درود جناب گرجاسی واقعا عالی بودحداقلش که خنده برلب هر خواننده ای می اورد خیلی زیبا 👏🏼👏🏼👏🏼🌺🌺🌺🌺🌺  شنبه ۱۶ بهمن ۱۴۰۰ ۱۲:۰۳
درودها جناب آقای گرجاسی بسیار زیبا و عالی👌👌  شنبه ۱۶ بهمن ۱۴۰۰ ۱۷:۰۴
سلام بسیار عالی بود جناب گرجاسی
 پنجشنبه ۲۸ بهمن ۱۴۰۰ ۱۸:۵۵
وجودتان هماره پر از نشاط و شادی بادزیبا بود با مطلعی عالی
 يکشنبه ۳ بهمن ۱۴۰۰ ۱۴:۲۸
سلام شاعر جوانشعرتان را خواندم زیبا بود ولی در مورد خاطره ی زیبایتان من در دوران دبیرستان شروع ترم اول یک هفته سرماخورده بودم نرفتم.ظاهرا اونروز قرار بود امتحان فیزیک بدیم.خوب من صفر شدم. زمان ما یه کم دبیر ها بی‌ادب بودن،کلی جلوی دوستانم منو مورد عنایت قراردادند. به مادرم گفتم،مادرم دوست‌داشتنی بسیار تحصیل کرده و ایشون قبول زحمت کرد منو از دوستانم جلوتر انداخت. سالها گذشت ..... روزی جایی دیدمش و وقتی متوجه رشد من شد واقعا خجالت کشید ولی دوست دارم دوباره ببینمش. دوشنبه ۴ بهمن ۱۴۰۰ ۲۰:۳۰
با سلام و درود🌷🌷جناب گرجاسی ارجمند دلنواز بود و خواندنی قلمتان سبز🌹🌹
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعرهکاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
|||||||||||
شاعر درخواست نقد دارد
ارسال پیام خصوصی
علی نظری سرمازه
سید هادی محمدی
محمد شریف صادقی
شاهین زراعتی رضایی (آرمان) 
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
میلاد با سعادت جده سادات
ام ایبها
حضرت فاطمه زهرا
بر شما مبارک باد