عشق

عشق را فریاد کن چشمان دنیا کورتر
پر شود با اشک، چشمانش ز دریا شورتر
عشق با رسوایی و شیداییش معنا شود
عاشقی در انزوا باشد ز معنا دورتر
عشق را با وحدت و بالندگی آغاز کن
جرعه ای از جام وحدت سر بکش مخمورتر
عشق آمد تا بیابان عدم پیدا شود
رهروان را میکشد تا پای حق پر زورتر
عشق نجوای خوش پیوستن و یکتا شدن
کر شود تا نشنود گوش زمان ناسورتر
عشق آوازی که قبل از بودنت در کائنات
مستمر پیچیده در گوش فلک مسرورتر
عشق آن نوری که در عمق وجودت حاضر است
هر که عاشق تر سرای سینه اش پر نورتر
عشق با عقل و زبان و حاشیه اندازه نیست
هر که را باشد دغل در عاشقی مهجورتر
عشق غوغایی که با آمدنش بزم وجود
مشتعل شد جان گرفت جانی ز جانان جورتر