رویا

با عرض سلام
مطالبی ذیل این اثر به توفیق یزدان بنگارم بلکه سروران را سودمند باشد و اگر لغزشی رخ نهاد محبت فرمایید متذکر شوید
1- امان از حضور لغات بیگانه و لکن چه کنم که این لغات درین اثر بعضا شیرین افتاده اند
2-واو با ضمه را نمیدانم که باب کرده است واو یا با فتحه است یا به کل تبدیل به ضمه میشود مطلبی را در نقد یکی از دوستان آوردم تکرار کنم
وقتی بالای /و/ضمه میگذارید تلفظش تبدیل میشود به تلفظ حرف اول کلمه وجود. حرف اول کلمه ی امید است که تلفظش به صورت ضمه است
3-نثر سپید چندان لزومی شاید بر قافیه بندی ندارد بنابرین بیت آغازین که مقفاست نمیدانم حسن محسوب میشود یا عیب دوستان مطلع جایگاه قافیه در سپید را تشریح بفرمایند البته نثر مسجع داشتیم و بعضا مخیل و شاعرانه بود نمیدانم چه شد مجدد هوس بازآفرینی آن در نهاد دوستان افتاد البته حاصل چیزی شد که نه مسجع است نه شعرست نه خود حاضرند نثر بخوانندش مولانا روحی له الفدا فرمود
شیر بی‌دم و سر و اشکم که دید
این‌چنین شیری خدا خود نافرید

کل آن بخش را بیاورم

این حکایت بشنو از صاحب بیان
در طریق و عادت قزوینیان

بر تن و دست و کتفها بی‌گزند
از سر سوزن کبودیها زنند

سوی دلاکی بشد قزوینیی
که کبودم زن بکن شیرینیی

گفت چه صورت زنم ای پهلوان
گفت بر زن صورت شیر ژیان

طالعم شیرست نقش شیر زن
جهد کن رنگ کبودی سیر زن

گفت بر چه موضعت صورت زنم
گفت بر شانه گهم زن آن رقم

چونک او سوزن فرو بردن گرفت
درد آن در شانه‌گه مسکن گرفت

پهلوان در ناله آمد کای سنی
مر مرا کشتی چه صورت می‌زنی

گفت آخر شیر فرمودی مرا
گفت از چه عضو کردی ابتدا

گفت از دمگاه آغازیده‌ام
گفت دم بگذار ای دو دیده‌ام

از دم و دمگاه شیرم دم گرفت
دمگه او دمگهم محکم گرفت

شیر بی‌دم باش گو ای شیرساز
که دلم سستی گرفت از زخم گاز

جانب دیگر گرفت آن شخص زخم
بی‌محابا و مواسایی و رحم

بانگ کرد او کین چه اندامست ازو
گفت این گوشست ای مرد نکو

گفت تا گوشش نباشد ای حکیم
گوش را بگذار و کوته کن گلیم

جانب دیگر خلش آغاز کرد
باز قزوینی فغان را ساز کرد

کین سوم جانب چه اندامست نیز
گفت اینست اشکم شیر ای عزیز

گفت تا اشکم نباشد شیر را
گشت افزون درد کم زن زخمها

خیره شد دلاک و پس حیران بماند
تا بدیر انگشت در دندان بماند

بر زمین زد سوزن از خشم اوستاد
گفت در عالم کسی را این فتاد

شیر بی‌دم و سر و اشکم کی دید
این‌چنین شیری خدا خود نافرید

نمونه ای از نثر مسجع از استاد سعدی که اتفاقاشعر بنا به تعریف قزوینیان هم هست

یاد دارم در ایام پیشین که من و دوستی چون دو بادام مغز در پوستی صحبت داشتیم. ناگاه اتفاق مغیب افتاد.
پس از مدتی که باز آمد عتاب آغاز کرد که: در این مدت قاصدی نفرستادی.
گفتم: دریغ آمدم که دیدهٔ قاصد به جمال تو روشن گردد و من محروم.

4- سطر بندی در نثر سپید مهم است باور کنید این هم ازو بگیرید معلوم نیست چه باقی بماند یک مورد مثال بزنم

بگذار دیفرانسیل
نتواند رابطه ی سینوسی مان را کشف کند

چون رابطه ی سینوسی به هم متصلند و نمیشود در دوسطر بین آنهاجدایی افکند

اثر دوم خوبست فرهنگ کتابخوانی را ترویج نمودید ولی این نام ها باید در بافت اثر منحل شود بنابرین پرانتزها حذف شود بهترست مرحوم سهراب هشت کتاب دارند و راز گل سرخ فکر نکنم کتاب باشد

اما توضیحاتی در مورد اثر اول

1- دیفرانسیل هم در مکانیک داریم ودر خودرو است و هم در ریاضیات بنظرم ایهام زیبایی دارد در معنای مکانیکیش که با حرکت ارتباط دارد با قدم زدن مرتبطست اما در معنای ریاضیش که با کل اثر دیفرانسیل ریاضی را رفتم بررسی ای بکنم بلکه معضلات اثر گشوده شود در همان گام های ابتدایی به این تعریف برخوردم و منصرف شدم
دیفرانسیل یعنی تغیرات آنی خطوط مماس بر منحنی، نسبت به متغیر مستقل.
رابطه ی سینوسی لطایفی دارد که بماند.
اما میرسیم به این سطر که ظرایفی دارد تبارک الله
با هندسه دوست داشتنت
تمام اُقلیدس را به چالش بکشیم
بنظرم اشاره ای دارد به هندسه های نااقلیدسی

از سایت بیگ بنگ توضیحی بیاورم
هندسه اقلیدسی براساس پنج اصل موضوعی شکل گرفت: اصل اول- از هر نقطه می توان خط مستقیمی به هر نقطه ی دیگر کشید. اصل دوم- هر پاره خط مستقیم را می توان روی همان خط به طور نامحدود امتداد داد. اصل سوم-می توان دایره ای با هر نقطه دلخواه به عنوان مرکز آن و با شعاعی مساوی هر پاره خط رسم کرد. اصل چهارم- همه ی زوایای قائمه با هم مساوی هستند. اصل پنجم- از یک نقطه خارج یک خط، یک و تنها یک خط می توان موازی با خط مفروض رسم کرد...
اختلاف بین هندسه های نا اقلیدسی و اقلیدسی تنها در اصل توازی است.
۱-هندسه هذلولوی: اصل توازی هندسه هذلولوی- از یک خط و یک نقطه ناواقع بر آن، دست کم دو خط موازی با خط مفروض می توان رسم کرد.
۲-هندسه بیضوی: اصل توازی هندسه بیضوی- از یک نقطه ناواقع بر یک خط، نمی توان خطی به موازات آن خط رسم کرد.
حال باید ببینیم چالش دوست داشتن به کدام یک ازین هندسه ها مختوم میشود که بنظرم هرکدام لطایف خود را دارند و تامل درین باب با خود دوستان ...