زمان

سپیدار روسپیدی‌ست
و بسیار بااحساس و دلنشین...
فقط چند مورد نظر شخصیمووو راه نداره نگممم... میگم
تازگیااا هم انقد فکرم مشغولعععع بعضی نظراتم به درد لای جرز صفحات ناب می‌خوره ولی ما میگیم که بگیم هستیم و داریم با همین دل‌مشغولی، کامنتی نفس می‌کشیم...🧐😜

بریم سر سپید خانومانه‌ی قشنگتون...

💥شروع واقعنی عالیععع...
فقط به جای چروک‌هایی از جنس روزگار می‌تونستید یه ترکیب درست کنید حتی ساده...
مثل ترکیب خیلی ساده چروک انتظار... که با فاصله‌ی پایان شعر هم هماهنگهع...(چند چروک دیگر؛ تداعی کننده انتظار)
برای وجود «تمام» در ابتدای شعر الزامی نمی‌بینم...

آینه ام تیر می کشد
وقتی می‌بینم در آن
دخترکی پیر را
با چروک‌های انتظار

💥 فک می‌کنم اگه شعرتونو بند بند جدا کنید خیلی تاثیر بهتری در خوانش و فهم اون کنه... به این ترتیب...

آینه ام تیر می کشد
وقتی می‌بینم در آن
دخترکی پیر را
با چروک‌های انتظار

*چشمان ترک خورده ام*
قطره قطره میچکد
بر دامن پارچه های
گلدار زمین

💥سوزن خاطره را برمی‌دارم...
برداشتن سوزن خاطره قشنگع ولی راستیتش دوختن روزگار جدای از تکرارش بدون صفت برام هیجان‌انگیز نبود... جایگزینی هم براش پیدا کنید بد نیست... مثلنی امید را می‌دوزم
چون برام سوال شد چی روزگار رو می‌دوزید برای این دخترک معصوم مااا ؟
آیا بندهای بعدشووو می‌دوزید؟ اونا که یکیشون توی اتاق حبس میشه و یکی هم توش رویا ریخته میشه...🧐
💥 که این بندهای انتهایی فوق‌العاده عالی و کاملند...

ثانیه هایی که ساک سفر بسته اند
در اتاق حبس می کنم
که از قطار دقایق
جا بمانند

در کوک ساعت به خواب رفته
رویا میریزم

تا بگویی
چند چروک دیگر تا
تو فاصله هست...

سلام ندادم من؟...😜
عادت بدیععع می‌دونم... ببسید...
سلام علیکم بر باااانوی عزیزم
ان‌شاءالله که جسارت مارو به مهربانی خود خواهید بخشید
تیک نقد می‌زنم تا همه شعر زیباتو ببینند و اگرم نظرم اشتباهه بهم گوشزد کنند
همواره سلامت و ثروتمند باشید