ختم المرسلین

ختم المرسلین

باز همهمه است فلک در جُنبوجوش است
ملائک مَست و خرم جملگی مَدهوش است

چه غوغاست عرش را ماه اختری آمد پدید
صف به صف مرسلین به نظاره دوش است

چه شوریست درگه کبریائی آذین گل بستند
سپهر شب کُوکبان غرق نور و گلپوش است

چه نوریست صانِع ضیاء هم محو نِظارست
زمزمه افتاد میلاد رسول قائم دلخوش است

سالکان و عابدان سر به سر مُشتاق در رهند
آمده ختم، جهود و نصارا هم سرخوش است

آخرین حلقه وصل محمّد او نگین خاتم است
دین از اوست، نور حق دلش در تراوش است

احمد آن رهرو معراج رفته، حلقه وصل اللهی
شرع او آیین مهر و مودّت امت خوش است

مهر ختم المرسلین نقش نقشان بر دل ماست
نقطه وصل و نجات ما گنهکاران ناخوش است