بگذار به یاد هم باشیم

یک لحظه بیا کنار هم باشیم
هم صحبت درد و غم باشیم
من گویم از آن حدیث عشقم
باشد  که چنین خوش باشیم
گویم به عشق ورازم حرفی
شاید که دگر فردایی نباشیم
گویم به تو من شیرین زبان
شاید که دوای درد هم باشیم
محفل بگذشت وعمر به تباه
باشد که ماغمخوارهم باشیم
ای چشم و لبت همه شیرین
بگذار که شریک درد باشیم
هرروز بشم فدای آن چشمت
بگذارقربانی عشق هم باشیم
شاید بشود مرگ برما غالب
بگذار زنده ی  یاد هم باشیم
گویم به تو قصه عشق فرهاد
بگذارانیس ومونس هم باشیم
شاید که اجل در تعقیب ماست
بگذار به عشق هم دیوارباشیم
تا عمرمان،فنای دنیا شده است
بگذارمن بعد فنای عشق باشیم
یک لحظه شویم  تماشاگه راز
ما لحظه ی عمر،یاد هم باشیم
هرکس به طمع بشکست مارا
بگذار با عشق بی طمع باشیم
حق است  گفته مردمان حکیم
تا باقیست دنیا ، مال هم باشیم
شاید نخوریم شراب نابی را ما
بگذار به عشق هم مست باشیم
هرگز نکشیم دود ونشیم قماری
با بودن هم،عمری خمار باشیم
سخت است سخن از فردا گفتن
بگذار یاد هم بودن، فردا باشیم
هم سنگرو مرد جهاد نیستیم ما
بگذار به عشق هم شهید باشیم
هرگز نرویم زیارت مزاری را
 تا آخرعمر زائرعشق هم باشیم
هرگز نری از درون قلبم بیرون
بگذارعمری آواره ی هم باشیم