راقی

آسمانها به پرده ی تکرار
کوچ آغاز فصل سیمابی
راقی دشتهای شرجی دور
باد، پژواک گنگ بیتابی

مرغزاران کهربای عبوس
تپه ی کاهی خزانی بور
نبض هنگامه ی میستان ها
یخ زده کومه های تنگ نمور


میدمد بر سکوت مازوها
میغ خاکسترین خرقه به دوش
سوگ- آهنگ بیشه در جنبش
میچمد بر ستیغ کوه خموش

باز گویی غنوده جنگل سرد
غرق تصویر خیس بارانها
زورقی بیشکیب در دریاست
سر نهاده به اوج طوفان ها

در دلش ، ازدحام شرق رها
در دلش دام صید و مروارید
در دلش از خیال آشوبیست
در سرش ،انقلاب بیم و امید

عشق افسون تک نوازی هاست
شوکران کویر ، در هذیان
ساز مغربگسار خواب کبود
موج هایی غریب و بی پایان

میخزد بر کف سراچه ی نیل
با تموج وحشیانه در پیکار
حجمی از کوهه های فیروزه
وحشت آجیده ، قایق افگار

میزند تازیانه خشم هر خیزاب
تلخی ژرف گردابها ، کامش
ارغوان گنبد افق ابریست
میکند ، رب النوع آبها رامش

چهارمضراب شرابه های خزر
در تنش زخم درای آبی شور
ساحلش تیره فام و گم پیداست
در رگش ، خون راشها مستور

آب ، آغوش سرخ ماهی هاست
مد افسانه ی الهه ی ماه
مستی بی لجام هر بیگاه
معبد خوشه های گرم پگاه

مانی چابک زمین ،خورشید
ریخته جام رنگ بر شنزار
وهم نمناک غم شکسته بلم
خشم سنگین موج در تکرار

باز چرخیده ، شلیته ی شب
مه تنیده به قابی از مهتاب
دورتر تخته ای خزه اندود
جسم بیجان زورقی در آب


پاییز ۹۴