ارگ

برای زلزله بم در تاریخ پنجم دیماه هشتاد و دو سرودم و اکنون با زلزله آذربایجان باز در ذهنم جان گرفت...

-----------------------------------------------------

نسيمی می وزيد

و می بُرد آخرين امواج سرخ آن غروب سرد را با خود

و می برد آخرين برگ کتاب خاطرات کودکی را نيز از دستم

و می برد آه غمناک مرا تا دور با آن برگ

نسيمی می وزيد

و می برد آتشی سوزان و عشقی پاک را تا ارگ

همه رفتند

می دانم همه رفتند

می بينم هوا تاريک شد شب شد

دلم تنگ است می دانم

دلم تنگ است می خوانم هوا سرد است می خوانم هوا سرد است می خوانم هوا سرد است دلگير است قلبم را چراغی باز روشن

بين اين

آوارها آوار

بين اين

آهنگ ها آهنگ

طلوعی بود صبحی بود

همه پرواز تا فردا

ندای سبز فصل کوچ در گوشم

طنينی نرم تر از مِه

و شوق پر کشيدن باز تا آواز

غروب سرد غمگين را به پايان می کشاند شب

شب پرنور پر مهتاب

دوباره تا ستاره می کنم پرواز من پرواز . . .