سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 7 ارديبهشت 1403
    18 شوال 1445
      Friday 26 Apr 2024
        به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

        جمعه ۷ ارديبهشت

        پست های وبلاگ

        شعرناب
        به کجا چنین شتابان؟
        ارسال شده توسط

        سعید صادقی (بینا)

        در تاریخ : سه شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۹ ۱۷:۵۵
        موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۲۵۳ | نظرات : ۱۰

        بسم الله الرحمن الرحیم

        حلال، یعنی مهیا کردن مسیر نزول ملائکه ی عقل
        و بالطبع حرام، یعنی جلوگیری از تغذیه ی جهل پیرامون کشاندن نفس به زیر.
         
        عشق به معنای رایج فریب است!

        عقل و عشق هر دو در واقع در ایستگاه یکی مانده به آخر همان عقل معنا میابند، اما برای فهم بهتر مانند خیلی از بزرگان ایندو را جدا از هم در نظر میگیریم و در مثالی پر مغز اینچنین درک میکنیم،
        که
        عقل چون نور خورشید 
        برای سالک الی الله است 
        و عشق چون گرمای آن. 

        کودک وقتی در دامان مادر 
        و پدر رشد میکند ابتدای راه 
        خدا را اشتباها پدر و مادر میبیند.
         
        عشق رایج اشتباهی است که متاسفانه خیلی ها کودکانه از آن رد نمی شوند. قطعا من در مورد حلال آن (در مسیر ازدواج) صحبت میکنم. وای به حال حرام که دام شیطان است.
         
        و اما چرا دو کلمه از اسماء تبارک و تعالی خداوند در مسیر الی الله  با هم پیوند میخورند و به آرامش می رسند تا از کثرت به وحدت الوجود حق و توحید برسند؟!!!که خوب چه جای عجب که در این معناست (( ما خلقت هذا باطلا سبحانک )) قرآن.
         
        اگر انسان کمی اندیشه میکرد به گفته ی قرآن: پاک و منزه است خدایی که همه ممکنات عالم را جفت آفریده چه از نباتات (و حیوانات) و چه از نفوس بشر و دیگر مخلوقات، به توحید الله پی میبرد.
         
        اگر انسان به روز رستاخیز ایمان که هیچ یقین پیدا میکرد آیا آنقدر بی مهابا با فرصت خود بازی میکرد؟

        به کجا چنین شتابان؟!
        گاهی باید به عمر گران خویش نهیب زد
        به حکم سوره ی مبارکه ی تکاثر 
        که چه زیبا نهیب میزند در کثرت ماندگان را!!!

        ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
        این پست با شماره ۱۰۷۰۳ در تاریخ سه شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۹ ۱۷:۵۵ در سایت شعر ناب ثبت گردید

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        0