پنجشنبه ۱ آذر
اشعار دفتر شعرِ پلک شیشه (شعر نو) شاعر سهیل بهنود
|
|
چقدربگویم
"پنج گنج"ی
مرتب درخیالم زنده می شوی
|
|
|
|
|
چراغ درخت
درحریرسفیدازل می سوزد
|
|
|
|
|
اگرواژه نبود
دنیاگورستان بود
|
|
|
|
|
بادکنک قرمزی است موهایت
دردهان باد
نگاهت شعله های شاد
|
|
|
|
|
آفتاب
به ماسرودسحرو
ترانه غروب می خواند
|
|
|
|
|
مانده ام
میان زیبایی آسمان ودریا
|
|
|
|
|
جایی که پروانه
بردوش خستگی شاخه می نشیند
|
|
|
|
|
من درخاموشی گریه و
گریه ی خاموش توبی تقصیرم
|
|
|
|
|
بانوی نورپیاله دردست
بالاآمد
|
|
|
|
|
هنوز درخون تو
عطررازیانه وولک
جاری است
|
|
|
|
|
قبل فهمیدنم ازراه
درغاردرون
خیالم راحت بود
|
|
|
|
|
درهابسته اند و
کوچه هاخالی
ازگفتگوی رازیانه وپونه
|
|
|
|
|
خاطره چیست؟
چندجلدکتاب
دراتاقی تاریک
دیوانگی واژه
|
|
|
|
|
مراتکثیرکن
درآیینه خلوت دل
|
|
|
|
|
گاه افول می کند
ستاره ازآسمان ذهن
|
|
|
|
|
کوتاهی کردم
بایددیشب
که ماه
|
|
|