يکشنبه ۱۸ خرداد
اشعار دفتر شعرِ شعر نو شاعر رضا نظری
|
|
|
|
در این شب ها که حتی باد هم از نام خود هردم گریزان است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاه می میرَد و می میرانَد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید این بیراهه
که پی اش می گیریم، یک دروغ محض است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جدول افکار افلیجی که در آن مانده ای...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سخت است... سخت تر از سخت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش می فهمیدم ذوالفقار تنها یک تکه آهن نیست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه تني... نه استخوان...نه جامه اي خونين...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مصدق و آزادی نام دو میدان هستند در کرمانشاه!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چند وقت یک بار به خود تلنگری می زنم یا ضربه ای...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غرشی بود و یا اینکه خیال غرش؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رهنورد...
راه می پیماید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق است دیگر! -این هم خلاصه!-
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حبابم آبله ست اينك به زير پاي حيرانم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يكي بود، يكي نبود
تو كناره ي يه رود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در گلو مانده ست فریادی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این قحط سال، دستانم از واژه تهی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل ام يك كاوه مي خواهد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فقط يك سنگر است....
آري...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تیغه ی شلاق ِ هرسوکوب ِ باد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا به فصل خزاني قباي تيره مپوشان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه ساده می توان ، که گاه ... بغل بغل غزل نوشت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل ام یک کاوه می خواهد، درفش کاویان در دست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به تمام شاخه های فرو افتاده در مرداب...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمين... هم آسمان افكار نو مي خواهد از هستي...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طوق سنگین جهالت می نوازد گردنم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم يك قافيه در غربت وزن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اصفهان ، نصف جهان بود کمابیش ولی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و باد هرزه در رفتار بي گفتار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آموخته هایم به شبی تار ، فرو ریخت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نيماي بزرگ و شهيد گمنام اش...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مخراشيد دل ِ سنگ، كه او هم در دل...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساز بد آهنگ هستي
ساز ناكوك عدم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لعنت مادام بر این حرف دل
که مرا آواره ی هر کوی کرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غريبه... آمدي...
در دست تو چيزي نهان از چشم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساز بد، آهنگ باد و رقص مرگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمي ترسم از اين فريادهاي گنگ و تو خالي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را هر لحظه مي جويم ميان دانه هاي خيس و بي رنگش...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افتاده ام اينك من، در دام تسلسل ها...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنگ ، جنگ_ بودن و نبودن است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آري آري سكوت مي كنم بانو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو جانم... بگو شايد كه برخيزد خدا از خواب سنگين اش...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او به من ، مهر داد و من نفرت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قطره اي آب نمانده ست...
زمين هم مرده ست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوش نوایی ست صریر خامه...
|
|
|
|
|
محمدرضا آزادبخت
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
آرمین اسدزاد (الف)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
به نام چاشنی بخش زبانهاحلاوت بخش معنا د
محمد رضا خوشرو (مریخ)
علی نظری سرمازه
ابوالحسن انصاری (الف رها) 
فرداد احدی مقدم 
سید علیرضا دربندی 
