دال

کرکس نه ، از نژاد کبوتر در زیر بال و شانه ی دیگر
چون جوجه ای بدون پر و بال ماندم به آشیانه ی دیگر
از شور عشق هرچه چشیدیم افزود تشنگی و در آخر
چون موج سرسپرده به دریا رفتیم تا کرانه ی دیگر
گم می کنم همیشه خودم را بین دو راهی دل و منطق
وقتی صدای آمدنت هم می آید از نشانه ی دیگر
دلشوره گاه چشم سیاهم افتاده در عمیق نبودت
این غرقه هم برای تو باشد تا اشک ناشیانه ی دیگر
بگذار آسمان دلم را طوفان کنم به ابر سیاهی
شاید شکفت برق امیدی از رعد عاجزانه ی دیگر
این قله مهر و موم به صبر است ای سینه مذاب حیا کن
آنقدر قل بزن غزلم را تا بشکفد دهانه ی دیگر
این غصه های سرزده امشب دق می دهد مرا و اگر نه
این قلبِ پُر برای توقف دارد دو صد بهانه ی دیگر


#محمدجواد_ عطاالهی_دال
پاییز ۱۳۹۸