شور ریزان

به نام عشق ....

گاهی برخی کلمات ناگهان شعر میشوند و گاهی برخی شعرها ناگهان کلمه ی پوچ ..
من همیشه فکر میکنم به هر شعر خوبی که در سایت منتشر میشود یک شرح مبسوط بدهکارم . اما به هزار و یک علت که دلیل اصلی اش کم سوادی و بهانه اش ضیق وقت است ، نمیرسم به همه ی شعرهایی که دوستشان دارم . و اینست که همواره بدهکارم و حال کسی که بدهکار و وامدار است چگونه خواهد بود ؟؟
اما این شعر با ترکیب ناگهان و خارج از عرف " شور ریزان " استارت میخورد . ترکیبی که بی تردید زیباست و ذهن کنشگر شاعر را ثابت میکند ..

و اما از شعر عبور میکنیم تا به جمله ی آخر برسیم :

این روزها‌‌،امّا
سرخ پوستی هستم جان سخت ؛
که با آتش هم قهر کرده است...


همانطور که شاید بدانید سرخپوستها به دور آتش میرقصند و ایزدبانوی طبیعت را به نام میخوانند . کلمه ی " الهه " در شعر پیش از ورود به این قسمت ، نوعی پیش درامد است تا ذهن مخاطب دچار سوپرایز منفی نشود . از طرفی کلمه ی " جان سخت " هم با الهه و یاس و باران در تقابل معنایی قرار دارد و باعث شکل گیری قرینه ای زیبا در دو سوی تصویر شده است . و اما آتش تمام دلخوشی و دنیا و وسیله ی معرفی یک سرخپوست است . و خود سرخپوست است .چنانچه او با آتش قهر کند با خودش و خدایش قهر کرده است . سرخپوستها برای آتش احترام و علاقه بسیار قائلند و همین الان هم سالانه در جایی جمع میشوند و مراسم رقص کنار آتش ( pow wow ) را اجرا میکنند . شعر در واقع سه گزاره دارد :
۱- وقت و زمان به مراد است
۲- الهه ی شعر ، شاعر صدا میزند
۳- اما حال خود شاعر خوب نیست

اما به این سوال که چرا شاعر ، نسبت به همه چیز سرد شده است ؟ ( مثل سرخپوست با آتش قهر کرده است ) پاسخی نمیدهد .. و البته ساختمان شعر به گونه ای ست که مخاطب نیز به دانستن حال شاعر اکتفا کرده و در پی چرایی آن نیست ..‌ حال میتوان به تاثیر انتخاب یک تصویر و بهره وری از آن برای انتقال احساس پی برد .

موفق باشید