دیوانگی

 اسمت را  بر لب همچون تسبیعات بارها تکرار میکنم
تو بگو نامم را چه بگویند دیوانگی یا مجنون 
چشمانم می چرخد چون مشتری 
ولی در کهکشانی که هستم ماه و خورشیدی نیست 
هر چه می‌نگرم تاریکی ایست انگار کور مادر زاد بوده ام 
دست و پایم دیگر رمق ندارد
که پا به پایت گذارم و شمیم عطر مویت  را نوازش کنم یا دستی که بر صورتت گره بزنم 
بزرگ شدندت را در روزها در خیالم  ترسیم میکنم
گاهی روزه بگیر چند روزیست که اطراف پر حاشیه شده است 
موهایت را به ساحل نسپار 
شاید آرام باشد ولی با هر بادی موجی به پا میکند 
در کنار برکه بنشین من رسم آب بازی با موهایت را بلدم 
همه گویند دیوانه،عاقل شو
ولی من گویم عاقل ،دیوانه شو دیوانگی هم عالمی دارد
پس کجاست آن کنج ملال 
که دیوانگی را با هم گاهی زندگی کنیم
...فقط گاهی