بخند عزیز جوووونم!

درود بزرگوار
ترانه زیبایی است

بداهه ای تقدیم شعر زیبای شما

ای شاعر زیبا کلام
ای دوست با مرام
شعر ناب سرودی
می کنم بر تو سلام

درود بر شما جناب روحانی راد

در سروده تان واژه ی «قهقهه» را بکار بردید، بنده را
به یاد قلعه ی قهقهه در اردبیل انداخت، که در گذشته
زندانیان مهمی در آن نگهداری میشدند.

یکی از این زندانیان، فردی شورشی بود که تلاش کرد
با سروده زیر، از شاهِ صفوی درخواست عفو کند:

از گردش چرخ واژگون می‌گریم و از جور زمانه بین که چون می‌گریم
با قد خمیده چون صراحی شب و روز در قهقهه‌ام و لیک خون می‌گریم

و شاعری درباری پاسخ او را اینگونه میدهد:

آن روز که کارت همگی قهقهه بود با رای تو رای سلطنت صد مهه بود
امروز در این قهقهه با گریه بساز کان قهقهه را نتیجه این قهقهه بود

با این اوصاف، انگار قهقهه علاوه بر آخرت، زندگی
دنیوی را هم به خطر می اندازد.
اما برعکس همه دستورات دینی، که کاملاً برای سلامتی
مفید اند(مثلاً روزه گرفتن)، بطوریکه بسیاری از مؤمنین
را به این نتیجه رسانده است که فرائض دینی را با هدفِ
داشتنِ بدنی سالم تر بجا بیاورند؛ درباره قهقه زدن، علم
پزشکی نشان داده است که بسیار برای سلامتی مفید
است.

درودتان