سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 4 آذر 1403
    23 جمادى الأولى 1446
      Sunday 24 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        يکشنبه ۴ آذر

        طلوع

        شعری از

        سید محمد اقبالیان

        از دفتر شعرناب نوع شعر غزل

        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۱۱ فروردين ۱۴۰۰ ۲۲:۳۶ شماره ثبت ۹۷۲۱۴
          بازدید : ۲۱۸   |    نظرات : ۱۳

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر سید محمد اقبالیان

        طلوع
        شکر آنرا که تو خواننده اشعار منی،
        گل زیبا،
        همه اشعارم
        خوب وزیبا شده اند.
        عاشقم کردی و زیبا گل من،
        چشم زیبای تو بیتُ الغزل شعر من است .
        ای فریباتر ازآیینه وآب،
                 آب وآیینه،
                          به تقلید دوچشم تو فریبا  شده اند.
        آتش عشق تو تا شعله به جانم افکند،
        تا که چشمان ستمکار تو بر هستی من
        خیمة ظلم زد و شیوة بیدادگری پیشه نمود.
        تا که برزخم من سوخته جان ،
        دست خنیاگر عشق،
        نمک از شیوة عاشق کش چشمان سیاهت پاشید،
        جای خون،آتش سوزندة شعر
                                  به رگم جاری شد.
        هم نفس با نفس صبح شدم،
        گاه بیداری شد.
                                                                     *        *          *
        مانده درخاطرمن
        همچو نقشی که زند کوه کنی برتن سنگ
        یاد آن لحظه که از جیب افق طالع گشت
        شمس چشمان تو ،ای مشرقی ام.
        من به رویا بودم
        همچو هرصبح دگردرهمه عمر.
        خالی وخسته ونومید
        پناه ازشب دیجور به شب می بردم.
        حسرت صبح وشفق داشت دل غم زده ام،
        بسترم بود پناهم زتبهکاری جاوید حیات،
                                                 داشتم میمردم.
        درته کوچة بن بست سکوت
        در شب قطبی و تاریک زمستان بلند،
        هرصدا
              هرفریاد
                       عاقبت زمزمة تلخ حقارت میشد.
        "آنقدر خواهش یک شعله به شبهای بلند"
        "راه گم کردة هر کوه وبیابانم  کرد . "
        "آنقدر در ته هرکوچه دراین شب زده شهر"
        "سینه با سینة دیوار بلندی گشتم "
        "آنقدر در پی یک دست نوازشگر مهر"
        "بر تن از پنجة نامردم بیداد گَرَم  مانده نشان "
        تا که خورشید فروزان امید
        رفت ودر مغرب نومیدی وتردید نشست .
        هر کجا بوتة خوشرنگ وفاداری وامّید که رُست
        خشک شد از دم یخ باد زمستان سیاه .
        انتظاری اگرم بود در این ظلمت یلدا وش عمر،
        یا امیدی اگرم بود به لبخند کسی ،
        مرغ افسانه شد و پر زد و رفت .
        بعد
             من ماندم وتکرار غروب .
        بعد
             من ماندم و افسانة صبح .
        سال ها آمد ورفت ،
        صبح امیّد ولی ،
                         ( همچنان معتکف پردة غیب .)1
        شب درنگی ابدی داشت به صحرای دلم .
        مانده بودم تنها ،
        خسته و غمزده ،
                 گم گشته به اعماق شبی سرد و سیاه .
        نه امیدم به تماشای دکر بارة خورشید به هنگام طلوع ،
        و نه دلگرم به گرمای نوازشگر دستی پر مهر.
        در ته کوچة شب
                     نه به دیدار کسی دلخوش و شاد .
        نه از این مهلکه ام پای گریز ،
        ونه آن پای که بر جنگ شب اش بفشارم .
        در تب وتاب چنین مهلکه ای دهشت بار ،
        گوییا چشم خدایان به من افتاد و به روز سیه ام .
        گوییا گوش فلک ، آن شب این نالة جانکاه شنید .
        آه ، آن لحظه که از متن شب آغاز شدی ،
        مانده در خاطر محزون من ،
                                            ای شعر شریف !
        ای پریزاده که در هیأت انسانی خود ،
        جای خورشید نشستی وفروزان کردی ،
        همه اوراق شب آلودة این دفتر را .
        ای صمیمی تر از آغاز کلام ،
                       ای رهاتر ز نسیم دم صبح  ،
                                      ای فریبا تر از آیینه و آب ،
        جای خورشید ،
                                         به روزان سیاهم توبتاب .
         
                                                                                              اردیبهشت  1396
                                                                                                        تهران
        1-خواجة شیراز(صبح امید که بُد معتکف پردة غیب      گو برون آی که کارشب تارآخرشد      
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        عباسعلی استکی(چشمه)
        جمعه ۱۳ فروردين ۱۴۰۰ ۰۹:۱۶
        درود بزرگوار
        بسیار زیبا و خوش آهنگ بود
        موفق باشید خندانک
        سید محمد اقبالیان
        سید محمد اقبالیان
        شنبه ۱۴ فروردين ۱۴۰۰ ۰۲:۲۴
        درود استاد تشویقتان باعث دلگرمی است خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک
        ارسال پاسخ
        محمد حسین اخباری
        شنبه ۱۴ فروردين ۱۴۰۰ ۰۹:۵۶
        زیباست
        موفق باشید
        خندانک خندانک
        سید محمد اقبالیان
        سید محمد اقبالیان
        شنبه ۱۴ فروردين ۱۴۰۰ ۲۳:۴۰
        درودبرجناب اخباری .دلگرمم میکنید .برقرارباشید
        ارسال پاسخ
        طوبی آهنگران
        پنجشنبه ۱۲ فروردين ۱۴۰۰ ۱۵:۲۴
        سلام بزرگوار
        احسنت بر قلم توانای شما
        سید محمد اقبالیان
        سید محمد اقبالیان
        جمعه ۱۳ فروردين ۱۴۰۰ ۰۰:۳۵
        درودبانوی شاعر . خندانک خندانک خندانک خندانک
        ارسال پاسخ
        مجتبی شهنی
        پنجشنبه ۱۲ فروردين ۱۴۰۰ ۲۰:۳۴
        درود فراوان بر جناب اقبالیان بزرگوار
        بسیار
        عالی
        بود خندانک
        سید محمد اقبالیان
        سید محمد اقبالیان
        جمعه ۱۳ فروردين ۱۴۰۰ ۰۰:۳۶
        درودفراوان تشویقتان مایه دلگرمیست
        ارسال پاسخ
        مجتبی شهنی
        پنجشنبه ۱۲ فروردين ۱۴۰۰ ۲۰:۳۴
        🌹🌹🌹
        ایمان اسماعیلی (راجی)
        پنجشنبه ۱۲ فروردين ۱۴۰۰ ۲۲:۳۵
        درود بر سید بزرگوار
        بسیا هم زیبا بود
        🌹🌹🌹
        سید محمد اقبالیان
        سید محمد اقبالیان
        جمعه ۱۳ فروردين ۱۴۰۰ ۰۰:۳۶
        درودفراوان بزرگوارید. خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک
        ارسال پاسخ
        بهنود کیمیائی
        شنبه ۱۴ فروردين ۱۴۰۰ ۰۸:۳۰
        با عرض سلام
        و احترام خدمت شما
        شاعر گرامی
        بسیار بسیار دلنشین بود
        لذت بردم
        احسنت
        دستمریزاد
        لحظه لحظه های دلتان شاد
        سبز باشید
        سبز بمانید
        🌷🌷🌷🌷🌷
        سید محمد اقبالیان
        سید محمد اقبالیان
        شنبه ۱۴ فروردين ۱۴۰۰ ۲۳:۳۹
        درود ها برجناب کیمیایی شاعر. دلگرمم میکنید باتشویقتان خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک
        ارسال پاسخ
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        1