اعجاب صنع

سلام
عرض ادب
شب خوش
چون نقد خواستید نکاتی را عرض می‌کنم!

مصرع اول
چه تراشی زده بر بینی او، می بینی!؟

و مصرع سوم

رنگِ فیروزه کجا آبی این چشم کجا؟!

آهنگِ ۱۴ هجایی
با گامِ ۷ هجاییِ تتتن‌تن‌تتتن‌
فعلن مفتعلن فعلن مفتعلن

مصرع چهارم
مژه را گفته که برگرد، عجب تزئینی

آهنگِ ۱۵ هجایی
با گامِ ۴ هجاییِ تتتن‌تن‌
فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
رمل مثمن مخبون محذوف

التفات بفرمایید دو مصراع اول و سوم ذکر شده با مصراع چهارم هم‌وزن نیستند!

در مصرع دوم نیز
وزن مخدوش است ضمن این‌که اگر درست خوانده باشم (لبهارو) محاوره است!

دوبیتی ۱۱ هجایی‌ست و وزن شهیرِ دوبیتی بحر هزج مسدّس محذوف یعنی مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل است!

موفق باشید

با احترام به ساحت بلند شعر و ادب ایران زمین
سلام و عرض ادب خدمت دوستان محفل ناب
و درود بر شما جناب کریمی ارجمند

این دو بیت زیبا از قلمِ شما با عنوان "اعجاب صُنع" کمترین را یاد غزل و بیتی از شیخ اجل سعدی شیرین سخن انداخت.
میفرماید:
تو به سیمای شخص می‌نگری
ما در آثارِ صُنع حیرانیم

صرف نظر از محاوره‌ای که در میانه‌ی کلامِ سراینده رخ داده است؛ "رُو" بجای "را"
به زعم حقیر این سروده از نظر وزنی هیچ مشکلی ندارد.
قطعا نظر استاد "ابراهیم حاج‌محمدی" ارجمند (چنانچه حضور دارند) در این باب صائب‌تر است.

"چه تراشی زده بر بینی او ، می بینی!؟"
ل ل _ _/ ل ل _ _/ ل ل _ _/ _ _
چِ تَ را شی/ زَ دِ بَر بی/ نِ یِ او می/ بی نی
فَعَلاتُن/ فَعَلاتُن/ فَعَلاتُن/ فَع لُن

"باغبان این  گل لبها رو ، نگو میچینی"
_ ل _ _/ ل ل _ _/ ل ل _ _/ _ _
(با غِ با نی - با غِ با ای)/ گُ لِ لب ها/ رُ نَ گو می/ چی نی
فاعلاتن/ فَعَلاتن/ فعلاتن/ فَع لُن

"رنگ فیروزه کجا ،آبی این چشم کجا"
_ ل _ _/ ل ل _ _/ ل ل _ _/ ل ل _
رن گِ فی رو/ زِ کُ جا آ/ بِ یِ ای چش/ م کُ جا
فاعلاتن/ فَعَلاتُن/ فَعَلاتُن/ فَعَلُن

"مژه را گفته که برگرد، عجب تزئینی !"
ل ل _ _/ ل ل _ _/ ل ل _ _/ _ _
مُ ژِ را گف/ تِ کِ بر گر/ د عَ جب تز/ ئی نی
فَعَلاتُن/ فَعَلاتُن/ فَعَلاتُن/ فَع لُن

مع‌الوصف این قطعه در بحر "رمل مثمن مخبون محذوف" سروده شده است که شاعر گرامی بنا بر اختیار، گاهی در رکن اول بجای "فَعَلاتُن" از "فاعلاتن" و نیز در رکن محذوف(رکن آخر) بجای دو هجای کوتاه یک هجای بلند آورده و "فَعَلُن ل ل _" را به "فَع لُن _ _" تبدیل کرده‌اند.
فقط از باب پیشنهاد عرض می‌کنم که شاعر گرامی این قسمت از مصراع آخر "مژه را گفته که برگرد" را می‌توانست زیباتر تصویر کند.
"مژه را کرده....، عجب تزئینی!"

با احترام
ابراهیم هداوند
۱۲/ فروردین/ ۱۴۰۰