عیده ولی

عیدو اما کبوترهای توی آرزوی عید موندن
انگار توی زمستون پشت درهای بسته موندن
عید امده ولی رو لبها خنده و شادی دیگه نیست
قیمت عیده چنده مگه روی سفرها سکه و سنجد دیگه نیست
عجب عیده سوت و کوریه توی شهر حوصله ای ساز و آواز دیگه نیست
کسی از عشق نمیخونه دیگه توی دلهای عشقی نیست
توی کوچه ها انگار یکی غبار ماتم پاشیده
توی دفتر نقاشی مون یکی آسمونو تار کشیده
 عیده انگار یکی توی باغچه گلها رنگارنگو چیده
نگاه کن که تموم عکس هامون دو رنگی شده
عیدو من میگم چرا کسی کفش تازه نخریده
توی خیابون ها کسی لباس نو نپوشیده 
عیدو هی میگم چرا هوای عید نیست تو خونه 
هی با خودم میگم چرا اشک جاری میشه از رو گونه
عیدو انگار که درد آوار شده روی شونه ام
بازم هوای عیدو باز سفره خالی توی خونه ام
عید  ولی دیگه نیست هوای تازه و شادی تو خونه 
عیدها دیگه تو حسرتِ عیدهای سابق میمونه
کجاست صدا آواز و ساز عمو نوروز توی خیابون
شادی عید بگو چی شده چرا موندیم زیر بارون
عیدو باز چشم من آروم تر گرفت
مثله ابر بهاری نم نم بارون گرفت
عیدو ولی ستاره ها خاموش شدن
جای عطرِ خُتن نغمه میر ناقوس شدن
عیدو سفره هفت سینو خالی میچینم
دیگه آدم ها رو توی عید غمگین میبینم