من و تو

خواستنی ها کم نیست
من و تو 
به حداقل ها قانع بودیم
اما دریغ که از  
قله ها  باز ماندیم
رسیدن به خورشید
سخت نیست
من و تو 
سخت گرفتیم
من و تو 
در جنگل بودیم
اما
 دنباله بیابان میگشتیم
سینه ها لبریز از حرف
اما
حرف را ما کم گفتیم
من و تو 
از ترسِ شب 
آن چه هم که گفتیم 
گفتیم  مست بودیم و 
هذیان گفتیم
بهار دور از دست نیست
من و تو اما 
در فصل زمستان ماندیم
در سرما  
 دنباله گلِ اطلسی گشتیم
 ولی 
به گلِ جالیز رسیدیم
درد این دنیا کم نیست
من و تو خواستیم که کم ببینیم
اما 
به خیالِ خود کم دیدیمو
که در واقع
 خود فریبی کردیم
واقعیت ها واقعی بود
من و تو نپذیرفتیم
من و تو 
دنبال سراب بودیم
که در زمستان 
دنباله گلهای لاله گشتیم
ما گل دادن درختان را ندیدمو
بهانه بهار را کردیم
من و تو اشتباه بودیم
من و تو اشتباه کردیم
من و تو اشتباه خواستیم
من و تو 
ساده ترین
قصه خواستن را 
اشتباه خواندیم
من و تو
 ترانه عشق را
در معبر باد خواندیم
من و تو 
جای دریا 
مرداب را خواستیم
من و تو 
فریاد سکوت را نشنیدیم
من و تو 
معنی ابرهای تیره 
در آسمان را نفهمیدیم
من و تو نجوا های 
گوشه کنار شهر را ندیدیم
من و تو 
قصه ی غصّه را نفهمیدیم
من و تو 
دنباله معجزه بودیم
من و تو 
قصه ی این روزها را
 نخواستیم باور کنیم
من و تو 
دنیا را نفهمیدیم
من و تو 
در رویایی خویش غرق بودیم
من و تو 
آخر این قصه 
 باختیم!
من و تو باختیم!
باختیم!