جام درجام

ای نگاهت ، شرابِ فرجامم !
نازچشمت ، نشسته درجامم
گیسویت روی دوش ، اِحرامم
گرخرابت نگشته ام ، خامم

گونه درانتظار، تا هروقت…...
با نگاهی به سمت وسوی بخت
سرخ کن بوسه را ! خیالم تخت
لغو گردان ، تو حدّ و احکامم!

یارمن بخت و بخت یارم نیست
بی تو حتی ، خودم ، کنارم نیست
سینه وا کن! که جار، جارم نیست!
از ازل بوده ای ، سرانجامم .

پنجه ها ، تا بگیرد از بویت
می زنم شانه ، تارِ گیسویت
می نویسم، به خط ابرویت
تا که صیاد من توئی ، رامم

نیست لازم ، زبان تورا فریاد
تا توشیرین لبی ، دلم فرهاد
می کشم ناز،هرچه باداباد
تا رسد گیسویت ، لب بامم !

درسکوتم ، خیال می بافم
با خیالت ، کمال می بافم
مدتی ، قیل وقال می بافم
کرده این قیل وقال ، آرامم

لحظه را با تو ، کرده ام خاموش
لامکان کن مرا ، تو درآغوش
نوش خواهم لبت، به سبک یوش
تا تویی واژه های زرفامم !

زاهد خشک مغز وخیس اندیش
دشمن عشق وعاشق و درویش
نه خدایش خدا ، نه آدم کیش
داده از پیش ، حکم اعدامم !

من فریبش نمی خورم ، هیهات !
می کشم سر، غرابه، گاهی شات
پیش ازاین ، کرده ام بهشتش مات
طعم سیب ات ، نشسته در کامم !

جمعی ازعاشقانِ دین باور
همه در سلک و پیشه ی داور
نیمی ازغرب و مابقی خاور
مدعی….. من نمادِ بد نامم

راست افتاده ، آنچه دل فهمید
شاید از تیک وتاک وکِل فهمید
یا که ازعطر و بوی هِل فهمید
سینه حافظ ، مرید خیامم

تو صبوری ولحظه بی تاب است
چشم بیدارعاقلان ، خواب است
تا حضور تو، در دلم قاب است
فارغ ازکیش ومام و اندامم

دلبرا ! دانمت که میدانی
آنچه نا گفته ام ، تو می خوانی
گر مرا، از خودت ، نمی رانی ؟
پس بزن جام خویش ، بر جامم