بوسه

   به نام یگانه‌سراینده‌ی دیوان آفرینش!
ده کوتاه‌کلاسیک از کتابِ «دل‌گویه‌های بانوی احساس»، با عنوانِ «بوسه»:
🍃🌸🍃

۱_
به دستانم، دو دستِ مِهر بگذار
به لب‌هایم، تبِ احساس بسپار
نگاهی کن مرا با جوششِ عشق
ببین چون می‌شود، حالم، از این کار
۲_
نزدِ احساسم بیا با تبِ دل
لمس کن نبضِ مرا با تبِ دل
وقتی احوالِ مرا فهمیدی
هدیه‌ام کن، بوسه‌ها با تبِ دل
۳_
هر گوشه‌ی دل، داغ شود، با تبِ عشقت
گل‌بوسه‌ی جان، شاد شود، با لبِ عشقت
احساس بگیرد، عطش از، غنچه‌ی لب‌هات
بی‌تاب شود دل، به تمامِ شبِ عشقت
۴_
عشقت بدمد، تاب و تبی، در تبِ من
گل‌بوسه زند؛ مِهر دمد، بر لبِ من
من رسم کنم، با دلِ خود، نقشه‌ی عشق
حسّت بشود، اسمِ شبِ هر شب من
۵_
احساسِ تو شد، شورشِ بسیارِ شبم
پیدایش و افزایش و غلیانِ تبم
حسّ ترِ تو، مِهر ببارد به دل و
گل‌بوسه‌ی تو، مُهر گذارد به لبم
۶_
درونِ سینه‌ات، می‌جوشد احساساتِ بسیاری
پر از شوری؛ پر از مِهری؛ چو آتش بس شررباری
به بوسه، بوسه‌ی احساس، می‌بوسم، سراپایت
صفای مهربانی را، میانِ قلبِ خود داری
  ۷_
نمی‌خواهم بهشتی را؛ به جز بستانِ دلدارم
نمی‌خواهم سرایی را؛ به جز گل‌خانه‌یِ یارم
زمانی که: دلم سرشارِ احساسات می‌گردد
فقط بر سینه‌ی یارم، لب و، گُل‌بوسه می‌کارم
۸_ 
به رقص آمد دلم با سازِ رازت  
فدای عشوه‌های دلنوازت
چه احساسِ قشنگی هست؛ وقتی
دهی بوسی، از آن لب‌های نازت
۹_  
چون نغمه زند مهر، از احساسِ عمیقت
دل، بوسه زند، بر گُلِ لب‌های عقیقت
خوانده‌ست دلم، آیه به آیه، تپشِ عشق
از، اوّل و از، آخر و از، عهدِ عتیقت
 ۱۰_
با بوسه‌ی خود، مست نمودی، دلِ من
صد شکر، کزین دست نمودی، دلِ من
احساسِ لطیفی، زِ دلم، سر زده‌اَست
در، عاطفه پابست نمودی، دلِ من
زهرا حکیمی بافقی، کتاب دل‌گویه‌های بانوی احساس.
🍃🌸🍃

پ. ن: کتابِ «دل‌گویه‌های بانوی احساس»، شامل ۱۱۷۰ کوتاه‌کلاسیک‌، به قالب‌های دوبیتی، رباعی و مقداری دوبیت است. کوتاه‌کلاسیک‌های ۳۸۶ تا ۴۳۹ از کتاب مورد اشاره، به عنوانِ «بوسه» اختصاص دارد.
ضمنا همانگونه که در مقدّمه‌ی کتابِ «آوای احساس» نیز بیان شده‌است، کاربرد ترکیباتی با واژگانِ «حس» و یا «احساس» چه در اشعار کوتاه و چه در اشعار بلندم، برای رعایت تخلّص شعری است؛ گرچه تخلّص الزاما در بیت پایانی نیامده است.