قاصدک

قاصدک دیشب گفت
باز باید از عشق گقت
باز باید سنتور را نواخت
 باید موسیقی عشق را نواخت
باز باید رفت زیر نور مهتاب
در همین شب در این کویر بی آب
باز باید مثله پاییز عاشق شد
باز باید مثله درخت بید برگ ریزان شد
باز باید ساده و بی ریا شد دل به دریا زد
عشق را در هر کوه و برزن فریاد زد
باز باید در شب های پر ستاره ، ستاره ها را  شمرد
تا ستاره ای از آسمان چید و برد
باز باید در این گوشه از خانه که از دنیا بیرون است
بی غصه بود و غم را فراموش کرد و گفت شاید فردا آفتابیست
شاید خورشید از پشت ابر بیرون آید
یا شاید بهار از راه آید
شاید فردا آنچه بینیم سر سبزی است
از قدیم گویند پایان زمستان بهار در راه است
نسیم مژده میده پرستو ها به خانه برگشته اند
نفس زمین را انگار برگردانده اند
گویا قاصدک دیشب خوش خبر بود
عشق انگار در راه ست قاصد درست گفته بود
فردا ارغوان گل خواهد داد در هر کوه و برزن
دشت و صحرا سرسبز و  شاداب تو شادی را فریاد بزن
باز باید گل را دید و بوید
باز عطر گل در صحرا پیچید
دگر نباید بی خودی ترسید
 باید شاد بود رقصید
در دفتر نقاشی میتوان دو کبوتر را نقاشی کرد
می توان اسم پرواز را در هر کوچه و برزن برد
می توان  با آرامش بی دلهوره دستت را گرفت
به قول سهراب باز باید زیر باران رفت
عشق زیر باران است
عشق پرواز دو کبوتر است