خط پایانت بخیر

شیوا سخنم دل غمینم صبح فردایت بخیر 
خوش خطم زیبا صنمم محجوبی مهرت بخیر 
جز به حسرت وفا داری کجا زآن نفس بد اندیش
نازنینا حسرت پنهانت بخیر 
دانستم شیرین سخنی در گنجایش نیست
به آیین قلم دل دادم ای احل قلم قلمدانت بخیر 
قهوه تلخ بودم شکر پاشی نمودی گه گاه
چه بی قش جام تو نوش مینایت بخیر 
احوال خوب خرابی از جفای چرخ است
مرشد سیمین کلاح صبح انتظارانت  بخیر
به زهر عالوده بود باده ی دنیا عجب در کام ما
در کمین گه  بود قدر خط پایانت بخیر
دانه ی آغشته به غم تخم آدمی در خاک
ای به پایان درد ستم صبح پیروزت بخیر 
ای ز نسل صبر گذشته از زاده ی هوادس
رده پای نسلهای ستم نسل نوینت بخیر
سخن کوته کن ای آزرده خواطر
مادر رنج ها بند و زندانت بخیر
۲۶  ۱۰. ۹۹ طوبی آهنگران