ترانه به سبک فرهاد..چرا وقتی که آدم تنها میشه

ترانه بدونه قافیه وورن

چراوقتیکه آدم تنها میشه

ارزوهاش قدیک دنیامیشه

میشینه یه گوشه ماتم می گیره

دلشم توتنهائ غم می گیره

تنهائ یواش یواش

روی دلش پامی زاره

آرزوهای آدم

هیچ وقت تمومی نداره

میدونی دنیادیگه

ارزش موندن نداره

عمر این دنیادیگه

هیچوقت تمومی نداره

آدمامثل قدیمانمیشن

دلاشون زشته چرازیبانمیشن

کاش میشد مثل قدیما

دلامون پاک بشه

اشک بی کینه بریزیم

دلامون صاف بشه

 یا که تو خواب ببینیم

 خونه ی پنج دری مادر بزرگمون

مثل قدیماتو کوچه بن بست باشه

یا که اون خونی بزرگ و پر درخت

واسه بچه ها تاب داشته باشه

یادش بخیر چه روزگاری داشتیم

واسه بازی عمو زنجیر باف با صدای بچه ها

سر به سر مادربزرگمون میزاشتیم

راستی چه روزگاری داشتیم

عشقو تو باغجه قلب مون می کاشتیم

راستی چه روزگاری داشتیم

راستی چه روزگاری داشتیم