تاابد

رفتی که تاابددل من درعزاشود
برگردبیاکه دلم ازغم جداشود
بعدارتوخواب برمن مسکین شده حرام
چشمم بدرمونده که کی بیایی.و واشود
ترسم خدانکرده نبینم رخ تورا
ازفرقتت قدراستم دوتاشود
اندرفراق تو ای یارنارنازنین من
اشکم زدیده چنان سیل رهاشود
سری که سالهاست دردل من مانده است اسیر
شایدکه این رازمهرشده برملا شود
دردیست درون سینه ام ای گل زهجرتو
بازآ.که درد دل زارم دواشود
گفتندوهب آنکه دلت برده بودرفت.
رفت تادلم بدردفراقش مبتلاشود.
میناب!۹۹/۱۰/۵وهب رنجبر