شاخ طوبی

نگارسیمین بر من  بریدی چرا دل از منظر من
جفا از من چه دیدی.  چرا دل بریدی از خاطر من
چرا میل خزا کردی     که شب روشن من
چه زیبا بود با تو جانم.   چر ا جان ربودن از پیکر من
عجب زیبنده ی باغ ز گلشن    سوسن من
ورآن بارا ن گوهر به گونه    که می ریزد از چشم تر من
گل سر سبد دو چشماند.     به آفاق بو د عجایب
چه کوته دادامید   ز پریشانی گذشتسر بی سرور من 
صفای مهر مهناز کیمیای دست زرگر
و زآن دستی که ز آستین جفابود کرد زآن گلستا ن پر پر من
سیا چشمی که می خوانداز بالا معشوقه ی جان 
که آن مرواریدعجب بود به تاج گوهر من
بیا بر دیده ی من باردیگر ز کام حادثه گوی
نشین بر بام  ببین نشستن در خاکستر من
فلک ست حادثه جو جور ها دارد چه تلخ
دل برید زین جهان   سیاچشم اختر من
همای میل پرواز که بود حلقه ی گیسو چاه ز نخدان
نازنینم آن غزا ل ز عطر می زد بوسه چشم تر من
آن گل ناز که می خوردغم بی کسی ی من 
در غروبی تنگ رفت زآن شاخ طوبی گل نازک بر من
۱   ۱۰.   ۱۳۹۹.  
طوبی آهنگران