بی بهانه

احساس میکنم به دلم خو گرفته ای
اما غریبه وار ز من رو گرفته ای
راهی سوی خودم نه ز پس مانده و نه پیش
راه دل مرا تو ز هرسوگرفته ای
دائم گلایه می کنی از عیب های من
درس شجاعت از من ترسو گرفته ای
می خواستی که تکیه به بازوی من کنی
جانا چرا دو دست به زانو گرفته ای
آسوده شسته ای ز خیال بهانه دست
چون بی بهانه اخم به ابرو گرفته ای
یک بار هم برای دلم مهربان بمان
بد یا که خوب، با من و دل خو گرفته ای
بسیار زیبا بود

بداهه ای تقدیم شعر زیبای شما
استادعزیز
چه بگویم که همه شعر و
غزل باشی و شور
شعرناب هم به حضورت
چو گلستان شده است

سلام

شعری زیبا خواندم؛ سپاس.

سلام و عرض ادب و احترام
خدمت شما بانوی عزیز و بزرگوار
بسیار غزل زیبایی از شما خواندم
دستمریزاد قلم توانا و غزل نابی بود
درود بر شما

سلام زیبا نگاه و نظر لطف شماست..سپاس

زیبا و با احساس

لایک شد شعرتون دوست عزیز👍🌹

خیلی زیبااااست مهربانوی من

سلام و درود خانم جلالی غزلی زیبا و پرمعنا درد دلی عاشقانه لذت بردم واقعا دست مریزاد احساس میکنم مصرع اول بیت دوم ایراد وزنی داره و مصرع دوم بیت پنجم بجای کلمه چون از چرا استفاده کنید زیباتره موفق باشید