میلاد نور

درود بانو

زیر چتر آسمان خوابیده بود
جست و خیز ابرها را دیده بود
درسکوت و خلوت خود با خدا
بارها از نای دل نالیده بود
عشق را لاجرعه او سرمی کشید
برهجوم درد ، او خندیده بود
آمنه چشمش به راه کودکی
کو چنان قرص قمر رخشیده بود
آسمان مکه می بارید نور
ماه رخشانی چنین کی دیده بود
عطر جانبخشی که آن شب مکه داشت
از وجود پاک او پیچیده بود
هریکی صد چشم بهر دیدنش
آسمان یک قلب و صدها دیده بود
گفت عبدالمطلب با اشک شوق
کاش عبدالله او را دیده بود
رحمت للعالمین ، شاه جهان
حق به خود از خلقتش بالیده بود
مژده آمد بر زمین آن که خدا
نام او را مصطفی نامیده بود

مولودی بسیار زیبا و شورانگیز بود
بر حضرت ختمی مرتبت صلوات

طبعتان جوشا
زبانتان گویا
قلمتااان نویسا
دلچسب و زیبا شعری بود
هزاران درود

درود برشما شاعر گرامی جلالی نژاد
بسیار بسیار عالی

درود هامهر بانو

درود برشما

سلامخانم جلالی نژادبسیار ذیبا دوزود بر شما