زبان پرواز

سلام
قطعا یکی از بهترین سپیدهای روسفیدی که در سایت خواندم این شعر به معنای واقعی شعرست
اما با کمی لکه گیری در دیواره های اصلی....
هر چند مانند برکه ای زلال می جوشد و با هر زبانی
با معشوقه ای سخن می گوید
آغوش اش ناشنواست
(چه حس آمیزی و تشخیص بکر و نابی)

انسجام معنایی بدون رخنه
ارتباط عمودی مستحکم که زلزله ی ۴۰۰ریشتری هم آن را خراب نمیکند
گره خوردگی عاطفه و صور خیال
که خیاطی چیره دست کلاف آنهارا بهم بافته است
تا جایی که شاعر با تناسخات بجا گاهی ماهی میشود
گاهی پاییز
گاهی به سان پرنده ای به پرواز می اندیشد
در فلسفه و عرفان ما چهار نوع تناسخ داریم
نسخ حلول روح انسان در انسانی دیگر
مسخ حلول روح انسان در حیوانات(ماهی شعر)
رسخ حلول روح انسان در جامدات
فسخ حلول روح انسان در گیاه(پاییز شعر)

وچه معتدل پیراهن آبی نماد دریاست
در سمبولیسم رنگ آبی برای آرامش استفاده میشود

در آخرم یکجایی که به ویرایش نیاز دارد و با اجازه ی شاعر اصلاح می کنم

زبان پرنده ای که
دانه هایش درون قفس ریخته را
فقط آسمان میفهمد

زبان پرنده ای که
دانه های درون قفس ریخته اش را
فقط آسمان می فهمد

مخلصات لذت بردیم
⚘

سلام
آنچه امروز بیش از هر صورت تخیلی به کمک شعر می آید ، تشخیص و آشنازدایی ست . زیرا قوت فانتزی این دو آرایه بسیار کارآمد و راهگشاست .


" زنده ماندن ماهی در اشک " یکی از نقاط برجسته ی کار دختر ماناست ، زیرا اشک عموما به انسان الحاق می شود و نسبت دادن آن به ماهی دارای یک منطق ادبی ست . از طرفی حضور آب / ماهی / زندگی و تشنگی در کنار هم ، باعث تشکیل پازل معنا در ذهن مخاطب می شود و شور خواندن را در او برمیانگیزد .

شعر در ادامه نیز بسیار جاندار و زنده پیش می رود ، مقارنه ی معنوی فصلها و پاییز و افتادن ، و مصادره به مطلوب از فعل " افتادن " هم باعث تضمین شعریت کار است .

انعکاس شلیک و نشانه و جابجایی فاعل و مفعول در این بند و تصویر ثالث " اتحاد عاشق و معشوق " که در تم کار شکل می گیرد ، از کارهای خوبی ست که در این اثر انجام شده و ما را به توانایی شاعر مومن می کند . همینطور حسامیزی " آغوشت ناشنواست " و تقارن و تقابل این ناشنوایی با فعل " صدا کردم " هم کار را منسجم و چندلایه نموده است که گشت و گذار در شعر را هیجان می بخشد .


اما پیراهن آبی ..... به راستی که گفتن یک شعر زنانه ، نیازی به داد و بیدادهای فلسفی و ننه من غریبم بازی های فمنیستی ندارد . به همین راحتی می توان زنانگی را به شعر تزریق کرد . و این کاری ست که دخترمانا براحتی و زیبایی انجام داده است .

اما با همه ی اینها تشابهاتی که این قلم به قلم چند شاعر دیگر دارد ، قطعا باید به استقلال منجر شوند و ما به زودی شعری بخوانیم که امضای عاطفه را در تمام کلمات و جملاتش ببینیم . و این اتفاق خواهد افتاد البته به شرط شکیبایی ....