در انتظار یاخته های طلایی

آن یکی خاکی  نبودش به تن ز کیمیا درمانی/ نه بودش زر و نه خون و نه اقبال نه حتی جانی 
چون گذشت تتمه های جان چون زمان از تنش /دید روبرویش سلبریتی ترین و بگرفتا دامنش 
گفت با آن شهیر جذاب داس خاص بدست/باک غم عزیزان ،ورنه مرگ  فقط درد مرا تسکینست
گفتا باکت نباشد عکس و امضا می دمت /لیک اینجا نه آنجا که چون روز اول عزیز وخوش دیدمت 
گفت خدارا دمی ،دیدم کسی آمد با یاخته ای بنیادی/ گفتا سرابست چون که مهر اخته است در این آبادی 
 گذر از من ناکرده از در انسانیت  ناید به امیدش مشین  / برمت جایی که گذر گاه همه است،بیا خوب ببیم
مثل همه همیشه آرزوم بوده غم افسا باشم ولی با یک اشتباه کوچیک یا شایدم بزرگ غم افزا شدم و تنبیهی که می گرفتم کمترم از اشتباهم بوده مجبور بودم خودم خودمو تنبیه کنم 
معلم ادبیات صفر میداد و می گفت برم تو فرهنگ لغت دنبال غم افسا و غم افزا بگردم و فرق این دو کلمه رو بیارم 
معلم املا 19میداد و می گفت یک صفحه از غم افسا بنویسم 
ولی اگه معلم عرفان میداشتم بهم جای نمره فرصت میداد تا غم رو با آرزوهام آشنا کنم و اونوقت وقتی غم هام زیاد میشد یادش می افتادم و غمهایی که تمام آرزوهامو پوشوندهبود  رو  افسون میکرد تا همیشه یادم می موند که تا  درمان نیستم درد نباشم 
خواهش می کنم جای معلم نداشتم باشید 
من تازه فهمیدم که با دادن 2سی سی خون میشه فهمید که آیا سلول طلایی داریم که به درد بیماری بخوره باید به شما هم می گفتم ،اگه می دونستید لطفا به بقیه هم بگید چون خیلب ها مثل من نمی دونن و الان خیلیا منتظر این سلولهای طلایی هستند.