جان من

در جان من...
منی نهفته است که کوران میکند
قصه عشق تو را
بی چون و چرا به شعر مبدل میکند
خواسته بودم تا تو را تا زنده ام
در فراموشگاه ذهنم چال کنم
اما نمیدانستم...
تو دانه ای که خاک تو را گل میکند
در همین حوالی
چشم میخواهد چشمان من
دست هایم اغوش گرم
لبم هایم قرمزی و
گونه هایم بوسه های نرم
اما هیچکدام بدون طُ
به وصال نمیرسد رویای من
چشم بستم به روی دنیا و
دنیا چشم بست بر روی من
تو را در اشک هایم خلاصه کردم
و در  غروب جمعه دلتنگی ها ...
اما تو شنبه ای باش که
همیشه منتظر امدنش بودم