کول بر

کوله بر جان میکشد بر کول بار
نان بازو میخورد ان رهسپار
عزتش تا اسمان ها میرود
(سر) خم‌ نکرده پیش هر بی بند و بار
منتی هرگز نداند،تا رسد برتکه نانی
او خطر ها میکند تا خرده های استخوانی
شب و در سرداب کوهستان و دشت
جان در دست پای لرزان عمر پست
سوزِ سرما میزند،سیلی سرخک نما
تازیانه سوز و سرما زخم های تندِ پا
میزند مشتی شبیه درد های بی امان
او توکل میکند بر خالق رنگین کمان
سلام
چون درخواست نقد دادی بدون نقد یکم با اجازت تغییرش دادم شعرتو چون خیلی مشکل داشت میدونم خوب نشد خواستم تم اصلیت حفظ بشه
همیشه توی قافیه عروض وزن و آهنگ دقت کن خیلی شعرزیاد بخون
فقط حس انسان دوستی کافی نیست رفیق
باید با هنرت حس رو منتقل کنی نه اینکه حسی رو تحمیل کنی به هر طریقی
حتما شعر زیاد بخون با اصول و قواعد شعر آشنا شو از اساتید عزیز میخوام بهت کمک کنن
و تیک نقدم زدم تا بدونی ما فقط دعوا بلد نیستیم و دوستت داریم
و دمت گرم بابت این معرفتت و نگاهت به این قشر مظلوم