قبرستان بقیع العشق

سلام

و

به یقین این سپید طلایی یکی از بهترین های شاعر است چه در فرم چه در محتوا و چه در آفرینش ترکیباتی که تصاویری ناب و مخیل را رقم می زنند و آهنگ درونی و ریتم کلمات تا حدی زیاد است که خواننده را به دنبال خود می کشاند و رخصت رها کردن از نیمه راه را به او نمی دهد اما بارز می رسیم به امای معروف و بگویم تان که ؛
در تمام طول و عرض شعر احساسی زلال و طبیعی همگام با طبیعت کلام جریان داشت مگر در آن جاهایی که شاعر اصرار بر واج آرایی دارد ، شاید دو سه مورد از این آرایه در طبیعت کلام جای گرفته باشند و خوش نشسته اما دیگر موارد به زعم من زمانی اتفاق افتاده اند که شاعر با تمام خودآگاهی اش به دنبال تزیین کلام بوده است و از ذهن ناخودآگاه خبری نیست چرا که او شعر را گفته و کار تمام شده است و سپس این زیبایی ها به آن افزوده شده اند و به همین سبب از دید من تصنعی هستند و از طبیعت واژه ها بیرون .
اگر که این آرایه در اشعار شاعران معاصر بسیار مورد التفات قرار گرفته است که در بسیاری موارد هم به جا و به حق بوده است اما در صورتی که تعادل از میان برخیزد تباهی روی می نماید و ذهن شاعر آن چنان به دنبال این هماهنگی ها می رود که دیگر از باقی شعر غافل خواهد شد تا جایی که ادامه ی شعر را کلماتی رقم می زنند که در این دایره جای بگیرند و این ویژگی را داشته باشند .

اما نکته ی آخر این که یافتن تناسب های ظاهری بین کلمات و استفاده ی از آن ها در خیلی مفید فایده است و در طبیعت قلم که این واج ها ی آراسته تاکید بر صدایی را دنبال کنند درست مثل نمونه ی معروف ای آرایه

خیزید و خز آرید که هنگام خزان است
یا
دست ام اندر ساعد ساقی سیمین ساق بود

در دو مصراع فوق تاکید بر خ و ز به دلیل تناسب با صدای خش خش برگ و حروف واژه ی خزان به قدری موثر افتاده اند که هنگام خواندن اش مخاطب احساس می کند که در باغی پر از درختان پاییزی و بر روی انبوهی برگ دارد قدم می زند و حتی خنکای باد پاییزی را بر گونه اش احساس می کند و یا در مصراع حافظ نیز سین هم در ساقی و هم در مستی به کار رفته است و این تکرار حالت مستی را به عینه عیان می کند .
در این شعر نیز سطر نمی خواهم خام خاک شوی دقیقا از این دست است که در طبیعت شعر خوش نشسته و مراد شاعر را در تلقین پیام به خواننده برآورده می کند .

نکته آخر اما آن که بررسی و بازنمایی زیبایی های این شعر می تواند منجر به خلق مطلبی بسیار غنی و آموختنی شود که مجال ام نیست برای انجام اش و امید آن دارم دوستان نازنین این مهم را انجام دهند ...

سپاس بی شمار از شاعر به سبب انتشار شعر و اشتراک لذت ادراک اش و نیز صدور مجوز نقد ...

با سلام و درود
به نظر من در شعر هیچ چیز به اندازه ی کشف شاعرانه مهم نیست و مادام که شاعر به کشف حداقل شباهت ها کفایت می کند نمی توان روی قلم او حساب ویژه باز کرد اما همین که شاعر به دنبال شباهت های بیشتر و عمیق تری باشد اتفاق مبارک و میمونی در قلم رخ داده که به آن می گوییم شعر.
قبرستانِ بقیعِ عشق
ایهام، تشابه، واج آرایی و تلمیح آن دسته کشف های شاعرانه ای است که شاعر را مرتکب شعر کرده
تلاوت کنند باران را
اینکه ذهن شاعر پیش می رود به این سمت که باران حرف دارد و حرف هایی از جنس دل و عشق و آنقدر به این باران بها می دهد که به عنوان سوره های طبیعت قابل قرائت می داند و به یاد آن شعر که زیر باران باید رفت
و از این باران تربت گرفت، معنویت گرفت و عشق آموخت
و بعد من هم با آقای مولایی موافق هستم و به گمانم کشف واج آرایی بین چند واژه می تواند شباهت های آوایی دم دستی باشد و شاعر برای عمق بخشیدن به شعرش نیازمنداست که به دنبال شباهت های معنایی نیز باشد به این ترتیب هارمونیک معنا و آوا می تواند منجر به زیبایی شعر شود.
به عنوان مثل اذان اذعان، چه شباهتی میان اذان و اذعان وجود دارد که اذعان به اذان تشبیح شده و اگر رابطه باز کردن روزه را با اذان اذعان در نظر بگیریم به تناسب اذان و روزه می رسیم که اگر با وجه شبه اذان و اذعان مطابقت می یافت بسیار زیباتر می شد.
یک نکته دیگر که ما در زبان فارسی به آن تاکید داریم الف و لام در ابتدای واژه های عشق و ظلام هست اگر چه عشق و ظلام عربی هستند و استفاده از نشانه های عربی برای واژه های عربی از نظر دستور زبان فارسی اشکالی ندارد اما در شعر فارسی حضورشان خالی از اشکال نیست.
در ادامه شعر به سطرهایی می رسیم که به نثر تنه می زنند.
نگذار کارمان به روزگار شهریار بیافتاد و برایت
نوای
"آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا"
سر دهم...
مگر تو مرهم و محرم هراس های من نیستی؟
پس بشکن این سکوت لعنتی را
صدایممممم کن
فریاااااد بزن نام بینوای من را
این سطرها را ما در شعری می خوانیم که شاعرش قائل به تلاوت آیات آسمانی، باران است!
با این همه سطرهایی از قبیل
مگر تو مرهم و محرم هراس های من نیستی
و
سرود سکری بودی که سحر را تسکین میداد
از قلم شاعر خواندیم که لطیف و دلنشین بود.
یکسری نکات دیگه هم هست در خصوص همان اذان و اذعان که به آینده ی دور موکول می کنم.
پیروز باشید و تابنده

سلام

دوستان به نکات مثبت کارتان توجه نشان دادند و مواردی را هم متفق القول بودند که بنده نیز قبول دارم .. سپید زیبایی بود که خوب جا نیفتاده بود و بخصوص از اواسط کار در سراشیبی متن افتاد .

نکاتی را دوست داشتم متذکر شوم و میدانم نوه ی مانا طاقت شنیدن نقد را دارد :

تربتِ خیس بر سر ریخته
و چنگ ِشیون مینوازد
تا
قاریان آه
تلاوت کنند باران را...

خوب استارت زیبایی بود و بهرحال خواننده را برای اکتشاف و التذاذ به ادامه ی خواندن مشتاق میکند

به دنبال مرقد غریب ات
بقیع العشق زیر پاهایم
گام بر میدارد

بین مرقد و بقیع هم میتوان پل زد و هرچند دوستان به بقیع العشق گیر دادند من آنرا با توجه به کلمه ی غریبانه که به کار بستی ، موجه میدانم و اشکالی حس نمیکنم

آوایی به گوش قاصدک بخوان
تا شلاق شب را بر شانه اشکهایم
نفهمم


اینجا هم لحن صمیمی و شعر به ملاحت خوبی رسیده ، اما شانه ی اشکها را ترکیب موفقی نمیدانم . و بین شلاق و شانه اگرچه ارتباط لازم برقرار است . و حتا اشک و شب هم مانوس هستند ، و بخواهیم منبسط تر فکر کنیم شانه ی اشکها را بعنوان مضاف و مضاف الیه در بیاوریم و آنرا ترکیب تشبیهی فرض نکنیم یعنی منظورمان از شانه ی اشکها ، یعنی شانه ای که متکای گریه بوده و شانه را بعنوان عضوی از اشک در نظر نگیریم ، ولی با تمام اینها آنرا عبارتی دیرهضم میدانم


صدایم کن تا این طلسم 
را به نوای عشق 
بشکنیم

ایضا اینجا کم کاری کردی ، طلسم منفور را با دعای عشق مثلا میاوردی ، ارتباط واژه ها منطقی تر و قابل دفاع بود .

نمیخواهم خام خاک شوی 
باید  از این بیت الظلام
نجات پیدا کنی
آخر چه کسی از علاقه ی انار به بهار خبر دارد؟

علاقه ی انار به بهار البته عالی بود و این بند را نگهداشته وگرنه از همینجا انحراف به متن را شروع کردی

مگر یادت نمی آید پاییزمان را
که چگونه در خشخاش با خش خش برگها گذراندیم؟

گیرم که روزه ات را با اذان اذعان هم باز نکنی...
با قلب خبرچینت چه میکنی؟
 برای شکنجه های شب بر تن این تکبیر چه ضمادی داری؟


برای اذان اذعان هم یادم بنداز پنج نمره ی منفی بهت بدم ..

آه که شورش شعرهای شبنم بودی
آه که تهدید ترانه ی تنهایی ام بودی
آه که سرود سکری بودی که سحر را تسکین میداد

واج آرایی هم در اینجا اگرچه با ریتم تند و دلپذیری اجرا شده بود اما وقتی شعر را به اسلوموشن برگردانیم و با تامل بیشتری بنگریم ، متوجه میشویم که شاعر میتوانست نواخت تازه تری داشته باشد .. در واقع من سحر غزانی را شاعری میدانم که سرعت ترقی اش درین چندماه عالی بود و البته نقدی که بر تو وارد است بر خودم هم هست و به قول فارسها تف سربالاس . اما ناگزیرم که دنده معکوس را یادت بیاورم که شعر گردنه ایست و نمیشود با دنده چهار و پنج از آن بالا رفت .
ولی از طرفی به تجربه و سن و سالت که نگاه میکنم و مدت زمان کوتاهی که کفش شاعرانه را پا کرده ای و ردای ادب بر دوش انداختی در دلم تحسینت میکنم و مجموعا حرکتت را حرکتی رو به جلو میدانم ...

و در ضمن همیشه با لب خندان و روی خوش از نقدهای دوستان استقبال کن . که در غیر این صورت مثل مانا دچار توهم دانستگی میشوی و باعث دلسردی دوستان دلسوز ... و البته میدانم که به این امر واقفی

راستی کلمه ی معشوقه را مردها معمولا به کار میبرند .

سلام صبح روشن
هر قدر خواستم ببینم لحن و زبان شعرت را به کدام شاعر معاصر میشود نزدیک دید .اعتراف میکنم نشد قلم منحصر به فرد و شناسنامه داری داری یعنی به زمین و زمان به تاریخ و فلسفه و وووو دست نمی آویزی تا شعری بگویی که عمق ساختگی و استعاره و اشاره از پیش تعیین شده ای نوشته ات را با دانش و عالی نشان دهد .کاملا بر واژه و قلم سوار است ذهنت و به نوعی گویا شعر تو را میسراید تا تو ...ارتباط طولی و عرضی .شروع و پیکر بندی و زبان یکنواخت ولی متنوع باعث شده تبدیل به یک شاعر به معنی واقعی شوی و حتما اگر دور از حواشی یا خود پسندی همینگونه ادامه دهی یقین میدانم نامت چون فروغ و سیمین و وووو تارک ادبیات ما میدرخشد اصلا قرار نیست دیگر هرگز فروغ و غیره متولد نشود از همین قدمها میتوان رسید به قول ماکیلیاوی حتی بلند ترین قله ها با یک قدم کوچک اول فتح شدند نه یک باره ...تبریک میگم و مطمئن باش مسیحا دروغ و ریا بلد نیست این حقیقتیست که قلبم تشخیص میدهد و اما برای ماندن شاعری به تنهایی کافی نیست ....استمرار و مطالعه و بی حاشیه و تحصیل و جدا شدن از خود شعرت لازم است یعنی نباید در شعرت حل شوی باید هر بار از بیرون مثل مخاطبی بی طرف به شعرت بنگری و اینکه آینه روزگار خود باشی ...شاعران که تنها یک قدم مقابلشان را دیدن و دید بلندی نداشتن در تاریخ محو شدن تو باید حتی از دید انسانی پس از بیست سال شعرت را بخوانی وسعت نگاهت تنها تعریف و تشویق عده ای محدود و ثابت که متا سفانه بعضی ها دچار میشوند نباشد مطمئن باش شعرهای در همین سایت هست که ده نفر شاید بیشتر نمی شناسند به دلایل زیاد پنهان ماندن ولی چنان قوی هستن که روزگاری به حق خود می رسند ..پس افق دیدت بلند و روال نوشتنت را همینگونه خالص و بی ریا جلو ببر تو موفق میشوی من میدانم