گرگ

گرگ، در خانه دست و پا می زد

زوزه می زد، سر و صدا می زد

چنگِ حیوانِ بی صفت با خشم

خط به رحمانیِ خدا می زد

من و قلّاده؟ آدم و زنجیر؟

پوزه بند و ... نگیر از این تصویر!

مثل ادرار در سفر به فضا

جمع شو ، تا دوباره ی تقطیر

می زنم بر سرِ هیولایی...

او چقدر از فرار می داند؟

نکند پا گذارد این بیرون

خرجیِ خانه را بگرداند

موقعیت کجاست؟ آسانسور

رو به پایین ، منم ، منِ تنها

با صدای قطار می رود و

ایستگاهی ندارد این غوغا

در اتاقک چهار آینه است

دو طرف، روبرو و پشت سرم

من زمین را نگاه می کنم و

خاطراتی فُرو و پشت سرم

چشم در چشم ترس می شوم و

خیره می مانم از تصاویرم

توی آیینه خواب می بینم

گرگ شد ،هر که دید، تعبیرم

خودم و گرگ آینه گریان

 توی آیینه می شوم پنهان

نیست دیگر چنان کسی موجود

(پسرِ راستگو) نمانْد انسان

(تازیانه نزن! برادرِ من!

من و تو هر دو گرگْ-انسانیم

تا  زمانی که وضعمان خوب است

پایِ خرجِ سُرور ،  می مانیم)