اذییت

مردم از دوریه تو کم بکن این فاصله را
کمتر اذییت بکن این آدم بی حوصله را 
به چه علت ز من خسته گذشتی جانا
به خودت نمیخری از طرفم جاذبه را
با خودت تکه ای از ما بردی و نیامدی 
جای آن جا بنهادی ز خودت وسوسه را
باید از ادم عاشق طرحی از کوه بزنند
که چگونه باز کرد شرح چنین مسئله را
در جنون غرقم و سرگشته تر از طوفانم 
دل در این نقطه‌ی پرگار فراموش کند فلسفه را
لبت انگار که داروی زمان دل ماست
جامی از بوسه بنوشان نه ز دور مزمزه‌را
آرمان‌پارسائی