لطف و صفا کو؟

لطف و صفا کو؟
در دایره ی چرخ فلک و مهر و وفا کو؟
زین گوشه ی ویرانه بجز دار فنا کو؟

دل بستن بیهوده به این کاخ چه حاصل؟
بر تارک این کنگره جز داغ بلا کو؟

از گرد و غبار رخ آئینه چه دیدی؟!
در بزم جهان نغمه ای از لطف و صفا کو؟

با هر نفسی عمر گران می رود از دست
قولی که جهان داده بجز باد و هوا کو؟

کو آمدنی را که نشد موجب رفتن ؟!
یک طالع شادانه بر این چون و چرا کو؟

ای روح مسجم که نداری سر پرواز نداری
یک ذره از این پیکر آلوده رها کو؟

آن لحظه که ما را ز گِلی تازه سرشتند
جز نام و نشان در گذر ما و شما کو؟

معصومی اگر در پی آنی که بدانی ...
نیکوتر از آیین محبت به خدا کو؟!