راز

با خود صادق باش و آرام
چون بر سازی نترس چو دانا

چون عاشقم عشقم سوز است و راز
در برمی و یکی سوخت و گشت آگاه

گفتمش در دلم غوغایی است و حالم بیتاب
بگفتم بر پری و چشم باز چو اهل دلان

گریانم و در آتش چیست نمیدانم
دگر گرد فلک ز دستانم رفت و نمی خوابم

عشق چو دیدم دیدش چو دیدم
دگر نگویم ز پویش و چه پویم

بر تو کارم نیست و دگر نیست کارم
پوچ و محو گشت سوال و وهم آدم

چو نیستم هستم خود زما نیست و هست است
مجاز بر هر کارم و دانم چه کار است

کارت چه کار است کارم نه کارت و خودت بی مثال است
وای ت که برامد چو ندایی زما است

حالت که خراب گشت نه پندار و بین چه حال است
وهم چو خیالت چو من ز ما رفت

چیست و چه ها است کیست و خواهم بدانم
که داند، که خواهد و که باشد که خواهم

که شاه است و که راز است
که گوید و که شنود رازش که یار است

خواستش چو خواستم چو خواستت
چه گفتت و چه گفتم و چیست گفتت

چه خواند و چه خواندم و چه خواندت
گر سه بینی هیچ نبینی و راز در یک سوی چشمانت